σημερα το πρωι η μαργαριτα μου εκανε παραπονα τροπος του λεγειν που δεν εχω γραψει κατι για τον ανηψακο μου τον αντωνακη
εκεινη την ωρα δεν απαντησα κατι ,καθως το σκεφτηκα μετα ο λογος που δεν εχω γραψει κατι για τον αντωνακη ειναι οτι ,οτι νοιοθω για αυτο το μωρο χανεται στον γραπτο λογο μετα σκεφτηκα οτι χανεται και στον προφορικο
ετσι ειπα να γραψω δυο μικρα λογια για αυτο το πλασματακι,ας ξεκινησω πρωτα ομως με την σχεση που εχω με την μαργαριτα
απο μικρες ημασταν πολυ δεμενες ,ημουν μαλλον αισθανομουν κατι σαν γονιος για εκεινη αν και εχουμε μονο 2 χρονια διαφορα την προστατευα παρα πολυ και απο ολα
σε βαθμο απιστευτο που ισως και να την επνιγα
οσο δουλευα και εκεινη δεν δουλευε παντα μα παντα της εδινα λεφτα η της ψωνιζα οτι ηθελε
παντα επαιρνα το μερος της σε τσακωμους με τους γονεις μας
ισως επειδη ηταν πολυ κλειστη σαν χαρακτηρας ,ισως επειδη ποτε δεν εξωτιρικευε το τι ενιωθε (σε αντιθεση με τωρα που μας εχει τρελλανει χχαχαχχα)ενιωθα οτι ηθελε προστασια
σε μεγαλη ηλικια και αφου γνωρισε τον αντρα της και αφου καταλαβα ,μου εδωσε να καταλαβω οτι δεν με χρειαζοταν πια σταματησα να την κυνηγαω ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ
οποτε λειπανε οι γονεις μας σκ παντα κοιμοσταν μαζι
εκτος αυτου παντα βαζαμε ραντζο στο 1 κρεβατι και κοιμομασταν μαζι
παντα ηξερα τα παντα για εκεινη και εκεινη τα παντα για εμενα
παντα συμβουλευε η μια την αλλη
μου σταθηκε οταν εχασα το μωρο το πρωτο ,ηταν διπλα μου μεχρι που γεννησα και μου κραταγε το χερι το ιδιο και η μανουλα μου,
οταν γεννησα την αννα μαρια της ζητησα να μου την βαφτισει ειναι το μονο ατομο που αγαπαω και ηθελα εαν μου συμβει κατι να μεγαλωσει το παιδι μου και να της σταθει οπως μου σταθηκε εκεινη και οπως της σταθηκα εγω
μονο εκεινη ηθελα νονα,σε ολο αυτο μεγαλο ρολο παιζουν οι γονεις μου ιδιαιτερα η μαμα μου εκεινη μας εκανε ετσι ειχε τοσο αγαπη να μας δωσει και μας την εδωσε απλοχερα και ο μπαμπας μου ομως παντα μας ειχε ολες μια μπουνια οι γυναικες του, παντα ελεγε μια πηρα 3 εχω και γελαγε (χαχχχαχχαα) ηταν ο αυστηρος της υποθεσης αλλα τωρα πια τον ευγνομονω που ηταν τοσο αυστηρος ακομα και τωρα οταν τσακωνομαστε παντα φωναζει και μας λεει να ειμαστε μια μπουνια και για αυτο τους ευχαριστω και τους 2
και ερχομαστε στο σημερα
σημερα δουλευουμε μαζι μια τσακωνομαστε ,μια αγαπιομαστε χαχχαχα οπως ολες οι αδελφες
οι σχεσεις μας ειναι οπως παλια οταν συμβει κατι παντα η μια θα στραφει στην αλλη
θα βγουμε μαζι θα παμε για ψωνια μαζι και γενικα ειμαστε ολη μερα μαζιΟ(μια και δουλευουμε μαζι)
μετα απο μια δυσκολη εγκυμοσυνη εφερε και αυτη στον κοσμο τον αντωνακη μας
εδω ειμαστε ο αντωνακης μου η μαργαριτα εγω και η αννα μαρια
ο αντωνακης ειναι ο ερωτας μου ο καραγκιοζακος μου
ολο γελεαει μα ολο γελαει και ολο αστεια ειναι ο μικρουλακος
το ποσο αγαπαω αυτο το παιδακι δεν λεγεται ισως οσο τα παιδια μου και αυτο οφειλεται στην αγαπη που εχω στην αδερφη μου ,μετατεθηκε αυτη η αγαπη στον ανηψιο μου
να ειναι παντα γερος και τυχερος ο αντωνακης μου η αννα μαρια μου και ο κοσμας μου
και το καλυτερο τον αντωνη και τον κοσμα τα κραταει η μαμα μου και μεγαλωνουν μαζι
τα λογια ειναι λιγα να περιγραψω το πως αισθανομαι
λιγα και θα χρειαζομουν αμετρητες σελιδες
σας εδωσα λιγο να καταλαβαιτε?
εκεινη την ωρα δεν απαντησα κατι ,καθως το σκεφτηκα μετα ο λογος που δεν εχω γραψει κατι για τον αντωνακη ειναι οτι ,οτι νοιοθω για αυτο το μωρο χανεται στον γραπτο λογο μετα σκεφτηκα οτι χανεται και στον προφορικο
ετσι ειπα να γραψω δυο μικρα λογια για αυτο το πλασματακι,ας ξεκινησω πρωτα ομως με την σχεση που εχω με την μαργαριτα
απο μικρες ημασταν πολυ δεμενες ,ημουν μαλλον αισθανομουν κατι σαν γονιος για εκεινη αν και εχουμε μονο 2 χρονια διαφορα την προστατευα παρα πολυ και απο ολα
σε βαθμο απιστευτο που ισως και να την επνιγα
οσο δουλευα και εκεινη δεν δουλευε παντα μα παντα της εδινα λεφτα η της ψωνιζα οτι ηθελε
παντα επαιρνα το μερος της σε τσακωμους με τους γονεις μας
ισως επειδη ηταν πολυ κλειστη σαν χαρακτηρας ,ισως επειδη ποτε δεν εξωτιρικευε το τι ενιωθε (σε αντιθεση με τωρα που μας εχει τρελλανει χχαχαχχα)ενιωθα οτι ηθελε προστασια
σε μεγαλη ηλικια και αφου γνωρισε τον αντρα της και αφου καταλαβα ,μου εδωσε να καταλαβω οτι δεν με χρειαζοταν πια σταματησα να την κυνηγαω ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ
οποτε λειπανε οι γονεις μας σκ παντα κοιμοσταν μαζι
εκτος αυτου παντα βαζαμε ραντζο στο 1 κρεβατι και κοιμομασταν μαζι
παντα ηξερα τα παντα για εκεινη και εκεινη τα παντα για εμενα
παντα συμβουλευε η μια την αλλη
μου σταθηκε οταν εχασα το μωρο το πρωτο ,ηταν διπλα μου μεχρι που γεννησα και μου κραταγε το χερι το ιδιο και η μανουλα μου,
οταν γεννησα την αννα μαρια της ζητησα να μου την βαφτισει ειναι το μονο ατομο που αγαπαω και ηθελα εαν μου συμβει κατι να μεγαλωσει το παιδι μου και να της σταθει οπως μου σταθηκε εκεινη και οπως της σταθηκα εγω
μονο εκεινη ηθελα νονα,σε ολο αυτο μεγαλο ρολο παιζουν οι γονεις μου ιδιαιτερα η μαμα μου εκεινη μας εκανε ετσι ειχε τοσο αγαπη να μας δωσει και μας την εδωσε απλοχερα και ο μπαμπας μου ομως παντα μας ειχε ολες μια μπουνια οι γυναικες του, παντα ελεγε μια πηρα 3 εχω και γελαγε (χαχχχαχχαα) ηταν ο αυστηρος της υποθεσης αλλα τωρα πια τον ευγνομονω που ηταν τοσο αυστηρος ακομα και τωρα οταν τσακωνομαστε παντα φωναζει και μας λεει να ειμαστε μια μπουνια και για αυτο τους ευχαριστω και τους 2
και ερχομαστε στο σημερα
σημερα δουλευουμε μαζι μια τσακωνομαστε ,μια αγαπιομαστε χαχχαχα οπως ολες οι αδελφες
οι σχεσεις μας ειναι οπως παλια οταν συμβει κατι παντα η μια θα στραφει στην αλλη
θα βγουμε μαζι θα παμε για ψωνια μαζι και γενικα ειμαστε ολη μερα μαζιΟ(μια και δουλευουμε μαζι)
μετα απο μια δυσκολη εγκυμοσυνη εφερε και αυτη στον κοσμο τον αντωνακη μας
ο αντωνακης ειναι ο ερωτας μου ο καραγκιοζακος μου
ολο γελεαει μα ολο γελαει και ολο αστεια ειναι ο μικρουλακος
το ποσο αγαπαω αυτο το παιδακι δεν λεγεται ισως οσο τα παιδια μου και αυτο οφειλεται στην αγαπη που εχω στην αδερφη μου ,μετατεθηκε αυτη η αγαπη στον ανηψιο μου
να ειναι παντα γερος και τυχερος ο αντωνακης μου η αννα μαρια μου και ο κοσμας μου
και το καλυτερο τον αντωνη και τον κοσμα τα κραταει η μαμα μου και μεγαλωνουν μαζι
τα λογια ειναι λιγα να περιγραψω το πως αισθανομαι
λιγα και θα χρειαζομουν αμετρητες σελιδες
σας εδωσα λιγο να καταλαβαιτε?
Συγκινήθηκα με όσα διάβασα.. Να είστε πάντα αγαπημένες Έφη μου!! Ο Αντωνάκης κούκλος!! Κοίτα μωρέ ο γλυκούλης πως κοιτάει την Άννα Μαρία!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα χαίρεστε τα παιδάκια σας!!
Έφη μου..όσο για την πούδρα..
Αν μπορείς σπάστην για να την κάνεις σαν σκόνη.. Μετέφερε την σε ένα δοχείο με καπάκι και να την βάζεις με ένα πινέλο..
Αν δεν σπάει και δεν μπορεί να γίνει κόνη.. δυστυχώς πάει η φιλενάδα δεν σώζεται..
Εφη μου....πολύ με συγκίνησες με όσα έγραψες για τη σχέση σου με την αδελφούλα σου. Εχω κι εγώ δύο κόρες στην ηλικία σας (1978 και 198ο γεννήθηκαν) αλλά είναι τελείως αντίθετοι χαρακτήρες. Δεν μπορώ να πω ότι είχαν μεγάλους τσακωμούς σαν παιδιά αλλά δεν έκαναν πολύ παρέα. Η μεγάλη πολύ αυθόρμητη με τρομερή ενέργεια και η μικρή ήρεμη (νωθρή θα έλεγα...) και κλειστός τύπος. Είναι γεγονός ότι κι εγώ δεν έκανα αυτές τις προσπάθειες που πρέπει να έκαναν οι δικοί σας γονείς. Φυσικά πάντα συμβούλευα να είναι αγαπημένες. Και ποιά μάνα δεν το κάνει ????.....Τώρα όμως που μεγάλωσαν και ζουν ξεχωριστά κάνουν πολλή παρέα. Βγαίνουν για ψώνια, τρώνε μαζί και σχεδόν κάθε βράδυ βλέπουν ταινίες η μια στο σπίτι της άλλης....ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. Εύχομαι να είστε πάντα καλά, γερές, ευτυχισμένες και πάνω απ'όλα αγαπημένες. Φιλιά πολλά, να ζήσουν οι οικογένειές σας (ααα....ξέχασα να πω ότι έχω κι ένα γιο μικρότερο (1982). Αλλ' αυτός είναι από....άλλο ανέκδοτο (χα χα χα)
ΑπάντησηΔιαγραφή