all of me

  Πότε η λογική συναντήθηκε με τον ερωτα? παντα ήταν 2 ευθείες που πήγαιναν παράλληλα....   2 ευθείες που δεν τέμνονταν ποτέ  ακόμα και σε εκείνο το σταυροδρόμι που για λίγο ο δρόμος ενώνονταν εκείνες προτίμησαν να πάει η μια πιο γρήγορα και η άλλη να περιμένει λίγο πιο πίσω την σειρά της  Πότε η λογική κατάλαβε την καυλα του ερωτα?και ενώθηκε μαζί του για να εκτινάξει τα σώματα και τις ψυχές..  Πότε ένιωσε το κορμί να τρέμει από ηδονή και το μυαλό να αδειάζει από σκέψεις   Σε ποιο μονοπάτι άφησε άραγε τα παπούτσια της και έτρεξε ξυπόλητη να προλάβει την καρδιά πριν δώσει και άλλα από τα φιλιά  της να την σταματήσει πριν δώσει και το κορμί της   Άραγε μπορούσε?  Πόσους όρκους έδωσε και πόσους από αυτούς κρατησε,γιατι άραγε να δώσει και άλλους αφού δεν θα τους εννοει?αλλωστε την λογική δεν την ενδιαφέρει η στιγμιαία ηδονή ,οι αμέτρητες αγκαλιές ,τα κορμιά που τρέμουν πάνω σε ένα κρεβάτι ..    Αυτή την φορά η καρδιά ύψωσε ανάστημα έτρεξε να προλάβει την λογική στο σταυροδρόμι πο

     Ο φραχτης μου εγινε με πονο με δακρυα αλλα με πολύ αγαπη δεν εβαλα υλικα από ξυλο η σιδερο στη περιφραξη στη πορτα δεν μπηκε κλειδαρια ,την ειχα παντα ανοιχτη για ολους Δεν με ενοιαζε ποιος εμπαινε και ποιος εβγαινε ουτε τι θα δωσω Εδινα οσο αντεχε η ψυχουλα μου,οσο δεν ματωνε από καποιο περαστικο αλλα και παλι Οσο εσταζε οσο ματωνε τοσο πεισμωνε λες και δεν ειχε να κανει αλλα πραγματα από τα να δινει συναισθηματα από το να μοιραζει  συμπονοια και αγαπη βλέπεις αυτό μονο την χαροποιουσε . Απεναντι από την φραχτη ηταν ο δικος σου φτιαγμένος από ατσαλι με ωραια μεγαλα παραθυρα χωρις τζαμια να μην μπορεις να βλέπεις εξω η πορτα σου μεγαλη με σιδερια και διπλη κλειδαρια πολλες φορες ουτε εσυ μπορουσες να γυρισεις το κλειδι ο φραχτης σου φρουριο οποιος ακουμπαγε ματωνε από τις σιδεριες …μεσα παντα κλεισμενος μονος σου Οποτε ειχες ορεξη για κουβεντα για αγκαλια και ζεστασιά ανοιγες την ακριβοθωρητη πορτα σου και εμπαινες σε εμενα καθοσουν οσο ηθελες και εφευγες

Κάθε βραδυ πριν κοιμηθώ ,πριν κλεισω τα ματια η ιδια σκεψη τριγυρνάει στο μυαλο μου Στριφογυριζει στο κεφαλι μου Γιατι?ξερεις από αυτά τα γιατι που σε κατασπαραζουν που προκαλουν ριγος στο σωμα σου.. Γιατι δεν ηρθες ποτε όταν σε ηθελα και όταν ηρθες ηταν επειδή ηθελες εσυ? Γιατι εμεινα να σε βοηθησω σε κάθε αποκρυφη και σκοτεινη σκεψη σου και εσυ σε κάθε δυσκολια μου κούναγες το μαντηλι και από λυπηση αχνοφαινοταν απλα η σκια σου? Κομπος οι σκεψεις από αυτους τους δυσκολους κομπους που θελει μαεστρια για να τους λυσεις Και εσυ όχι απλα δεν εχεις μαεστρια για να τους λυσεις  ,ξαφνικα καταλαβαίνεις ότι δεν εχεις κουραγιο να πιασεις την αρχη του σχοινιου  και να φτασεις στο τελος Δεν εχεις κουραγιο να το ακουμπήσεις Δυσκολα μονοπατια αυτά που μπηκες παλι σημερα το βραδυ ,λαβύρινθος και εσυ δεν μοιαζεις καν στο μινωταυρο και το μυαλο εχει την απαιτηση να γινεις και θησεας να συντριψεις τον μινωταυρο Ποσο χαμενος χρονος από σκεψεις που δεν ειχαν ουσια

Είναι κυριακη ξυπνάς και σκέφτεσαι να φας κατι περιεργο και υγιεινό Αυγοφετες τι πιο εύκολο και ιδανικό για τα παιδιά Υλικά 3 αυγά Λίγο γάλα Λιγο αλάτι Ψωμι του τοστ (Εγώ έβαλα ζεας)  Χτύπα με όλα τα υλικά μαζί και περνάμε μέσα μια μια τις φετες ψωμιού Τις δικές μου τις έβαλα στη τοστιέρα  Και πρόσθεσα επάνω λίγο μέλι,λίγο ταχίνι και καρύδια τριμμένα  Των παιδιών τα έβαλα στο φούρνο και λεω να τα κάνω σαν τοστ με τυράκι και γαλοπούλα  Ιδανικό πρωινό  Χορταστικό και υγιεινό  Δοκιμάστε το  Καλή όρεξη  Καλη Κυριακή σε όλους μας 

Π ήγαινε λίγο πιο εκεί πατας τα όνειρα μου  Και αν σε άφησα να μπεις να ρίξεις μια κλεφτη μάτια σε ότι ποθεί η καρδιά μου  Και αν σου επέτρεψα να δεις λίγο τα χρώματα του μυαλού μου Και αν σου έδωσα χώρο στην ψυχή μου,μια μικρη γωνίτσα στην άκρη του μυαλού μου  Και αν όλα αυτά τα έκανα με αγάπη με περίσσιο θάρρος ,βλέπεις δεν ήξερα Ότι θα προσπαθήσεις να μου κλέψεις τα όνειρα να τα σβησεις  Ότι θα προσπαθήσεις να με κάνεις να μην ονειροβατω αλλά να εχω τα πόδια μου μόνο πανω στη γη.. Τα δικά μου πόδια φορούσαν παπούτσια που μπορούσαν να πετάξουν να ελευθερώσουν τα θέλω  Να τα βγάλουν από το κλουβί που τα κλείνει η λογική  Να απομακρύνουν τα πρέπει να τα αφήσουν πισω χωρίς καν να τους πουν αντιο Και τώρα που το σκέφτομαι δεν είναι ότι ημουν παρορμητική ούτε ότι δεν χρησιμοποίουσα την λογική  Είναι που έχω όνειρα..ειναι που θέλω να γελάω ας μην πραγματοποιηθούν ποτέ  Εγω έχω φανταστεί έναν άλλο κοσμο τον εχω τόσο σεριανισει που σίγουρα κάπο

Άλλος ένας χρόνος που πέρασε και μου δίδαξε τόσα πολλά πράγματα.. Μου έμαθε ότι η ζωή είναι στιγμές. Είναι ανάσες γαλήνης, είναι στιγμές που σου κόβεται η ανάσα, όχι πάντα καλές στιγμές! Υπάρχουν και οι στιγμές που θες να βάλεις τα ποδια στο κεφάλι και να φύγεις μακριά. Ακομα και αυτές οι στιγμές που φοβάσαι που θες να φωνάξεις δυνατά, βλέπεις αργότερα ότι είναι δώρα για την ψυχή σου! Μου έμαθε ότι μια καλή παρέα ένα βιβλίο ένα καλό κρασί είναι πάντα βάλσαμο. Μου έδειξε ότι οι καλοί φίλοι είναι πάντα εκεί να ανοίξουν τις φτερούγες τους όταν τους έχεις ανάγκη μένουν, επιμένουν και σε κρατάνε σφιχτά Τι και αν κάποιες φορά γίνονται τοξικοί ή γίνομαι εγώ τοξική για αυτούς; Τι σημασία έχει; Στο τέλος της ημέρας, ξέρεις ότι έχεις έναν άνθρωπο να πεις ότι σε πονάει, να σε άκουσει, να σου δώσει ανάσες χωρίς ανταλλάγματα! Να δώσεις ανάσες χωρίς να λιγοψυχησεις.. Χωρίς να ιδρώσεις από φόβο μήπως σε παρεξηγησουν! Είδα τους φίλους μου να με αγκαλιάζουν και να βλέπουν μέσα στη ψυχή μου.. Πόσο ωρα