Ο φραχτης σου και ο φραχτης μου....

    

Ο φραχτης μου εγινε με πονο με δακρυα αλλα με πολύ αγαπη δεν εβαλα υλικα από ξυλο η σιδερο στη περιφραξη στη πορτα δεν μπηκε κλειδαρια ,την ειχα παντα ανοιχτη για ολους

Δεν με ενοιαζε ποιος εμπαινε και ποιος εβγαινε ουτε τι θα δωσω

Εδινα οσο αντεχε η ψυχουλα μου,οσο δεν ματωνε από καποιο περαστικο αλλα και παλι

Οσο εσταζε οσο ματωνε τοσο πεισμωνε λες και δεν ειχε να κανει αλλα πραγματα από τα να δινει συναισθηματα από το να μοιραζει  συμπονοια και αγαπη βλέπεις αυτό μονο την χαροποιουσε .

Απεναντι από την φραχτη ηταν ο δικος σου φτιαγμένος από ατσαλι με ωραια μεγαλα παραθυρα χωρις τζαμια να μην μπορεις να βλέπεις εξω η πορτα σου μεγαλη με σιδερια και διπλη κλειδαρια πολλες φορες ουτε εσυ μπορουσες να γυρισεις το κλειδι ο φραχτης σου φρουριο οποιος ακουμπαγε ματωνε από τις σιδεριες …μεσα παντα κλεισμενος μονος σου

Οποτε ειχες ορεξη για κουβεντα για αγκαλια και ζεστασιά ανοιγες την ακριβοθωρητη πορτα σου και εμπαινες σε εμενα καθοσουν οσο ηθελες και εφευγες ξεχειλιζωντας αγαπη

Μετα ξεχνούσες για μεγαλο διάστημα ότι η πορτα μου ηταν ανοιχτη συνεχεια  και εψαχνες αλλου

Για πορτες που σου ανοιγαν για λιγο και σου εκλειναν απότομα και γρηγορα

Για αγκαλιες που σε γεμιζαν με πολλα χαδια αλλα και πολύ  ανασφαλεια

Και σε εκαναν να κλεινεσαι παλι μεσα  

 Ετσι μια μερα αποφασισες χωρις να μου εξηγήσεις αν και ηξερες ότι ηξερα  

Ο φραχτης σου και ο φραχτης μου η πορτα σου και η δικια μου ξεχασες ότι παντα όμως ηταν ο φραχτης σου και ο φραχτης σου αφου και δυο ηταν δικοι σου εμπαινες οποτε  και όπως ηθελες χωρις να το  καταλάβεις μονος σου εβαλες περιφραξη με ατσαλι και σε εμενα

Χωρις να το καταλαβω το δεχτηκα αδιαμαρτύρητα

Η ισως ειχες καταλαβει?ισως ηθελες να με σωσεις από αυτό που νομιζες ότι μου εδινε χαρα

Αλλα ηξερες ότι καταβαθος με πληγωνε μου ματωνε την ψυχη κάθε φορα που εκανες  μεγαλειωδης εξοδο.

Ισως τελικα με αγαπούσες τοσο πολύ που ηθελες να να σταματήσω να πνιγομαι στα αδιέξοδα σου





Ο φραχτης σου και ο φραχτης μου η πορτα σου και η πορτα μου να θυμασαι όμως ψυχες που αγαπηθηκαν πολύ μονο καλούδια μπορουν να δωσουν μεταξυ τους

Ισως με σταναχωρησες λιγο αλλα δεν με πλήγωσες ποτε ισως ματωσα λιγο αλλα  εν γνωση μου το αφησα να συμβει

Αν ποτε θυμηθείς να περασεις η πορτα μου θα είναι ακομη ανοιχτη και αυτή είναι η αληθεια μου  Η αλήθεια λυτρώνει, αλλά μόνο με τα μάτια της ψυχής μπορεί να γίνει ορατή.και εμας οι ψυχες μας περιπλανιονται μαζι