all of me

Έχει χυθεί τόσο μελάνι για τους τοξικούς ανθρώπους, εκείνους που μας ξεζουμίζουν από κάθε μας συναίσθημα και μας αφήνουν κενούς. Έχουν χυθεί τόσα δάκρυα για εκείνους τους δήθεν φίλους που ήρθαν στο κατόπι μας, μας κυνήγησαν, μας έδωσαν μια παροδική χαρά και μετά εξαφανίστηκαν, ρίχνοντας απροκάλυπτα κάθε ευθύνη σε εμάς, για την μεγαλειώδη έξοδό τους. Και κοιτώντας όλους αυτούς τους δήθεν που έφυγαν με ευκολία από τις ζωές μας, ξεχάσαμε να ευχαριστήσουμε εκείνους που έμειναν στα δύσκολα. Εκείνους που τράβηξαν μαζί μας το κουπί στα ζόρια, που στην τρικυμία μας, έριξαν τη σωστική λέμβο! Επικεντρώνουμε πάντα τη σκέψη μας στους παρατρεχάμενους, και ξεχνάμε αυτούς που μας αγαπάνε! Αυτούς που είναι εδώ για εμάς, πέρα και πάνω από αντιξοότητες, θυμούς, εγωισμούς κι ανασφάλειες! Αυτούς που προσπαθούν με κόπο να είμαστε καλά και όταν τα καταφέρνουν, χαμογελάνε ευτυχισμένοι. Εκείνους που δεν περνάει μέρα χωρίς ένα τηλέφωνο, μια σκέψη ή μια καληνύχτα. Αυτούς που έβαλαν ψυχή για να γιατρέψου

Στις 27 αυγουστου γιορτάζουμε τον αγιο φανουριο... Η παράδοση για την Φανουρόποιτα λέει ότι η Μητέρα του Αγίου Φανουρίου ήταν αμαρτωλή. Ήταν λέγεται σκληρή, άπονη και αυστηρή με τους φτωχούς και τους συμπεριφερόταν σχεδόν απάνθρωπα. Μάλιστα για τον αμετανόητο χαρακτήρα της πήγε στην κόλαση. Προσπάθησε να τη σώσει ο γιος της, αλλά η κακία της δεν τον άφησε. Ο αρχάγγελος Μιχαήλ μαζί με τον άγιο Φανούριο την τράβηξαν με την βοήθεια κρεμμυδόφυλου (που κάποτε είχε δώσει με το ζόρι σε ένα ζητιάνο) και όταν πιάστηκαν τρεις γυναίκες μαζί της. Αυτή η άπονη της έσπρωξε μέσα στην κόλαση. Έτσι είπε ο αρχάγγελος στον Άγιο Φανούριο ή μητέρα σου διέπραξε μεγάλη κακία. Δεν μπορώ να την βοηθήσω. Ο Άγιος Φανούριος παρακάλεσε με δάκρυα πόνου να μην φτιάχνουν τίποτα γι’αυτόν, αλλά μόνο για την ψυχή της μάνα του και η προσευχή του λέγεται ότι εισακούστηκε στον Θεό. Ετσι οι νοικοκυρες φτιαχνουν την φανουροπιτα για την συγχωρεση της ψυχης της βεβαια ολοι φτιαχουμε μια φανουροπιτα για να μας φανερωσει ο

Δεν θέλω να με αγαπήσεις. Δεν θέλω να με ερωτευτείς, ούτε όρκους και λόγια μεγάλα να πούμε. Ξέρω, θα πληγωθείς πάλι, ξέρεις ότι θα σε πληγώσω για άλλη μια φορά. Δεν θέλω να περπατήσεις στο σταυροδρόμι μου, ούτε να μπεις στο μονοπάτι μου. Δεν θέλω να μου πεις ότι με αγαπάς, ούτε εγώ να σου πω πως δεν μπορώ χωρίς εσένα. Ξέρεις πως θα καταλήξουμε πάλι. Εγώ να προσπαθώ για μια χαμένη παρτίδα στα χαρτιά και εσύ να βάζεις τα λόγια σου σε σιωπή και το μυαλό σου σε ησυχία. Εσύ μπερδεμένος και εγώ με τόσα που έκανα, σε ανακάτωνα, δεν μπόρεσα να γλυκάνω την ψυχή σου. Άραγε προσπάθησα ή σε μπέρδευα και άλλο; Φτιάξαμε στα μέτρα μας μια αγάπη. Φοβήθηκες πολύ, φοβήθηκα και εγώ. Σε τρόμαξε όλο αυτό, σε τρόμαξα και εγώ. Πήγαμε κόντρα στο λάθος χρόνο που συναντηθήκαμε, αλλά ποιος μπορεί να τα βάλει με τις ανασφάλειες και την βαβούρα του μυαλού μας; Καταλήξαμε ότι ο καθένας μας πρέπει να είναι καλά όπου είναι, σε όποια αγκαλιά βρίσκεται και με όποια αγάπη περιπλανιέται η ψυχή του και αυτό είναι αληθιν