all of me

     Ο φραχτης μου εγινε με πονο με δακρυα αλλα με πολύ αγαπη δεν εβαλα υλικα από ξυλο η σιδερο στη περιφραξη στη πορτα δεν μπηκε κλειδαρια ,την ειχα παντα ανοιχτη για ολους Δεν με ενοιαζε ποιος εμπαινε και ποιος εβγαινε ουτε τι θα δωσω Εδινα οσο αντεχε η ψυχουλα μου,οσο δεν ματωνε από καποιο περαστικο αλλα και παλι Οσο εσταζε οσο ματωνε τοσο πεισμωνε λες και δεν ειχε να κανει αλλα πραγματα από τα να δινει συναισθηματα από το να μοιραζει  συμπονοια και αγαπη βλέπεις αυτό μονο την χαροποιουσε . Απεναντι από την φραχτη ηταν ο δικος σου φτιαγμένος από ατσαλι με ωραια μεγαλα παραθυρα χωρις τζαμια να μην μπορεις να βλέπεις εξω η πορτα σου μεγαλη με σιδερια και διπλη κλειδαρια πολλες φορες ουτε εσυ μπορουσες να γυρισεις το κλειδι ο φραχτης σου φρουριο οποιος ακουμπαγε ματωνε από τις σιδεριες …μεσα παντα κλεισμενος μονος σου Οποτε ειχες ορεξη για κουβεντα για αγκαλια και ζεστασιά ανοιγες την ακριβοθωρητη πορτα σου και εμπαινες σε εμενα καθοσουν οσο ηθελες και εφευγες