Άλλος ένας χρόνος που πέρασε και μου δίδαξε τόσα πολλά πράγματα..
Μου έμαθε ότι η ζωή είναι στιγμές.
Είναι ανάσες γαλήνης, είναι στιγμές που σου κόβεται η ανάσα, όχι πάντα καλές στιγμές!
Υπάρχουν και οι στιγμές που θες να βάλεις τα ποδια στο κεφάλι και να φύγεις μακριά.
Ακομα και αυτές οι στιγμές που φοβάσαι που θες να φωνάξεις δυνατά, βλέπεις αργότερα ότι είναι δώρα για την ψυχή σου!
Μου έμαθε ότι μια καλή παρέα ένα βιβλίο ένα καλό κρασί είναι πάντα βάλσαμο.
Μου έδειξε ότι οι καλοί φίλοι είναι πάντα εκεί να ανοίξουν τις φτερούγες τους όταν τους έχεις ανάγκη μένουν, επιμένουν και σε κρατάνε σφιχτά
Τι και αν κάποιες φορά γίνονται τοξικοί ή γίνομαι εγώ τοξική για αυτούς;
Τι σημασία έχει; Στο τέλος της ημέρας, ξέρεις ότι έχεις έναν άνθρωπο να πεις ότι σε πονάει, να σε άκουσει, να σου δώσει ανάσες χωρίς ανταλλάγματα!
Να δώσεις ανάσες χωρίς να λιγοψυχησεις..
Χωρίς να ιδρώσεις από φόβο μήπως σε παρεξηγησουν!
Είδα τους φίλους μου να με αγκαλιάζουν και να βλέπουν μέσα στη ψυχή μου..
Πόσο ωραίο συναίσθημα να σε αγαπάνε και να στο δείχνουν, να κλείνεις το βράδυ σου με ένα “είμαι εκεί για εσένα οπότε θες”.
Πέρασε ένας χρόνος και μου έμαθε τις αξίες ζωής..
Ζωή είναι τα παιδιά μου, η οικογένεια μου, η αδελφή μου, οι γονείς μου!
Ναι, αυτές είναι οι αξίες στην ζωή μου! Η οικογένεια μου που είναι πάνω από όλους και από όλα!
Έμαθα να δίνομαι αλλα να μη σκορπίζομαι..
Και αν σκορπιστω ξέρω να φτιάξω το παζλ από την αρχή χωρίς κόπο και λύπη.
Έμαθα ότι η σιωπή μπορεί να είναι χρυσός για κάποιους, αλλά για εμένα είναι απλά δειλία!
Ότι θέλω να έχω στη ζωή το διεκδικώ μέχρι εκεί που αντέχω..
Όταν δεν αντέχω αλλο αποσύρομαι σιγά σιγά και μπαίνω πάλι στο λιμάνι μου, στα πάτρια εδάφη.
Ρίσκαρω μέχρι εκεί που αντέχουν τα ποδια μου και δεν φορτίζεται η ψυχή μου!
Αναλωνομαι μέχρι εκεί που πρέπει και πάντα κάποιος υπάρχει να με επαναφέρει στη τάξη!
Είπαμε αυτός ο χρόνος μου έδειξε ότι οι καλοί φίλοι είναι γύρω μου, με έκλεισαν σε ένα κύκλο και καταλάβαν τα θέλω μου.
Έφτασα 42 και κάθε χρόνο νιώθω πιο όμορφα, πιο γεμάτα, πιο γαλήνια.
Όσοι επέλεξαν να μέινουν μαζί μου είδαν πόσα πράγματα έχω να δώσω.
Πόσο τυχερή νιώθω που χωρίς να ζητήσω τίποτα πήρα τα διπλάσια πίσω.
Έφτασα 42 για να καταλάβω αυτό το.. “γήρασκω άει διδασκομενος
Μου έμαθε ότι η ζωή είναι στιγμές.
Είναι ανάσες γαλήνης, είναι στιγμές που σου κόβεται η ανάσα, όχι πάντα καλές στιγμές!
Υπάρχουν και οι στιγμές που θες να βάλεις τα ποδια στο κεφάλι και να φύγεις μακριά.
Ακομα και αυτές οι στιγμές που φοβάσαι που θες να φωνάξεις δυνατά, βλέπεις αργότερα ότι είναι δώρα για την ψυχή σου!
Μου έμαθε ότι μια καλή παρέα ένα βιβλίο ένα καλό κρασί είναι πάντα βάλσαμο.
Μου έδειξε ότι οι καλοί φίλοι είναι πάντα εκεί να ανοίξουν τις φτερούγες τους όταν τους έχεις ανάγκη μένουν, επιμένουν και σε κρατάνε σφιχτά
Τι και αν κάποιες φορά γίνονται τοξικοί ή γίνομαι εγώ τοξική για αυτούς;
Τι σημασία έχει; Στο τέλος της ημέρας, ξέρεις ότι έχεις έναν άνθρωπο να πεις ότι σε πονάει, να σε άκουσει, να σου δώσει ανάσες χωρίς ανταλλάγματα!
Να δώσεις ανάσες χωρίς να λιγοψυχησεις..
Χωρίς να ιδρώσεις από φόβο μήπως σε παρεξηγησουν!
Είδα τους φίλους μου να με αγκαλιάζουν και να βλέπουν μέσα στη ψυχή μου..
Πόσο ωραίο συναίσθημα να σε αγαπάνε και να στο δείχνουν, να κλείνεις το βράδυ σου με ένα “είμαι εκεί για εσένα οπότε θες”.
Πέρασε ένας χρόνος και μου έμαθε τις αξίες ζωής..
Ζωή είναι τα παιδιά μου, η οικογένεια μου, η αδελφή μου, οι γονείς μου!
Ναι, αυτές είναι οι αξίες στην ζωή μου! Η οικογένεια μου που είναι πάνω από όλους και από όλα!
Έμαθα να δίνομαι αλλα να μη σκορπίζομαι..
Και αν σκορπιστω ξέρω να φτιάξω το παζλ από την αρχή χωρίς κόπο και λύπη.
Έμαθα ότι η σιωπή μπορεί να είναι χρυσός για κάποιους, αλλά για εμένα είναι απλά δειλία!
Ότι θέλω να έχω στη ζωή το διεκδικώ μέχρι εκεί που αντέχω..
Όταν δεν αντέχω αλλο αποσύρομαι σιγά σιγά και μπαίνω πάλι στο λιμάνι μου, στα πάτρια εδάφη.
Ρίσκαρω μέχρι εκεί που αντέχουν τα ποδια μου και δεν φορτίζεται η ψυχή μου!
Αναλωνομαι μέχρι εκεί που πρέπει και πάντα κάποιος υπάρχει να με επαναφέρει στη τάξη!
Είπαμε αυτός ο χρόνος μου έδειξε ότι οι καλοί φίλοι είναι γύρω μου, με έκλεισαν σε ένα κύκλο και καταλάβαν τα θέλω μου.
Έφτασα 42 και κάθε χρόνο νιώθω πιο όμορφα, πιο γεμάτα, πιο γαλήνια.
Όσοι επέλεξαν να μέινουν μαζί μου είδαν πόσα πράγματα έχω να δώσω.
Πόσο τυχερή νιώθω που χωρίς να ζητήσω τίποτα πήρα τα διπλάσια πίσω.
Έφτασα 42 για να καταλάβω αυτό το.. “γήρασκω άει διδασκομενος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρουμε να δουμε στο σχολιο σας