Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα κουτακια που δεν σε αφηνουν να ζησεις...


Πόσα κουτάκια έφτιαξες τόσα χρόνια για να αποφύγεις την αγάπη για να προσπεράσεις το νοιαξιμο 

Το κουτάκι των ανάμνησεων φαντάζομαι εκεί μέσα έκλεισες όλες τις καλές στιγμές που πέρασες και δεν άφησες να σε στιγματισουν 

Κάθε καλή στιγμή πριν εξελιχθεί και πάρει διάσταση την έκλεινες σε αυτό το κουτί...

 Το κουτί της λύπης κάθε κακη στιγμή που σου δημιουργούσε δυσαρέσκεια αντί να την συζητήσεις να την νοιώσεις άλλωστε πως θα φύγει αλλιώς η λύπη αν δεν την νοιώσεις στο πετσί σου εσύ την έκλεινες στο κουτί και κλεινοσουν στο καβούκι σου χωρίς να σκέφτεσαι τρόπους δυαφυγης χωρίς να περπατήσεις στους δρόμους της στεναχώριας άλλωστε ποτέ δεν φανταστηκες ότι αυτός ο δρόμος δεν ηταν πάντα ευθεία κάποια στιγμή θα έστριβες στο μονοπάτι της χαράς στο μονοπάτι του ενθουσιασμού...που να το σκεφτείς??το κουτι σου ήταν έτοιμο να υποδεχτεί την κάθε πληγή  της ψυχής σου. 



Τελευταία έφτιαξες και ένα άλλο κουτί αυτό του έρωτα,κάθε φορά που η καρδιά σου πετούσε που γελούσε που ένιωθε αμέσως άνοιγες το κουτί να βάλεις μέσα τον έρωτα που έβλεπες να έρχεται 

Αχ πόσο φοβοσουν να νοιώσεις πόσο φοβοσουν να δεις τον έρωτα 

Να χαρείς τις λύπες και να θυμάσαι με χαμόγελα τις αναμνήσεις 

Και έτσι σταμάτησες να ζεις...

Περιπλανιοσουν σε σταυροδρόμια που δεν ήταν για εσένα 

Σε ανθρώπους που ήταν για λίγο για να πάρεις επιβεβαίωση 

Και ξαφνικά όλα τα κουτιά άνοιξαν δεν είχες βάλει διπλή κλειδαριά

Και άρχισαν να τρέχουν οι αναμνήσεις να χορεύουν με την λύπη 

Και άρχισε ο έρωτας να χοροπηδάει που βγήκε από το κουτί να δίνει μάχη να βγει στο προσκήνιο

Και εσύ??

Εσύ δεν μπορείς να σταματήσεις το ποτάμι που κυλάει με μανία 

Δεν μπορείς να βάλεις φρένο σε όσα έζησες η σε όσα φοβήθηκες να ζήσεις 

Και ήρθε η ώρα Ναι ήρθε 

Να πεις όλα τα ανείπωτα τσ καλά κρυμμένα μυστικά σου 

Να χαρείς 

Να αγαπήσεις. Να νιώσεις 

Να πεις Ευχαριστώ σε όλες τις αναμνήσεις 

Να πεις στις λύπες να σταματήσουν τον χορό γιατί είσαι δυνατός 

Και να δεις τον έρωτα που τόσο φοβήθηκες 

Αγαπά δυνατά η ζωή είναι λιγη και λήγει 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Γαλουχόμαστε από τα πρώτα μας κιόλας βήματα σ’αυτόν τον κόσμο στον «φόβο της αγάπης»…! Υπό αυτήν την έννοια, τίποτα δεν μας τρομάζει περισσότερο από την πιθανότητα να αγαπηθούμε!… Αυτό όμως που, στην πραγματικότητα, χρειαζόμασταν ως βρεφη και παιδιά, και φυσικά τώρα, ως ενήλικες, είναι αυτό που δεν λάβαμε ποτέ: την αγάπη στην αυτούσια, ανόθευτη μορφή της, όχι στην κακέκτυπη και κακοποιητική της διάσταση.Φοβόμαστε να πάρουμε πράγματα και συναισθήματα μας τρομάζει η εγκατάλειψη ,ο φόβος της εγκατάλειψης ειναι μεγαλύτερος απο κάθε είδους αγάπης ,στοργής και νοιαξίματος  Δεν γεννιόμαστε φοβισμένοι. Κάπου στην πορεία μαθαίνουμε το φόβο. κάτι είδαμε στην πορεία της ζωής μας ,που μας τρόμαξε κάτι μας εξάνάγκασε να ζούμε με φόβο  και αντι να το κοιτάξουμε κατάματα και  να το διώξουμε το κάναμε φίλο μας και πορευτήκαμε μαζί του  Κάποτε κάποιος μου είπε. Καλά η αγάπη, αλλά η αλήθεια βρίσκεται πέρα από αυτήν. Εκεί που δεν υπάρχει αγάπη ή φόβος. Εκεί που υπάρχει σιωπή και ...

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΒΕ

Καλως την ...Γεια σας πως απο εδω ε??? ειπα να ασχοληθω παλι με πραγματα που με χαλαρωνουν ,με τους φιλους μου,με ταξιδια,με εμενα ,με τα παιδια μου  Οταν συμβαινουν μεγαλα γεγονοτα στην ζωη μου συνηθως αρχιζω να κανω ονειρα ,...ονειρα??? ναι ονειρα Σκεφτομαι τα παιδια μου πως θα ειναι σε 5 χρονια πωε θα ειμαι εγω ,ονειρα θετικα και συνηθως στις μεγαλες αναμπουμπουλες της ζωης μου τρεχω ,φευγω να ηρεμησω  Ετσι πριν ενα χρονο εφυγα για ρωμη ναι και εκει εκανα το κλικ που λεω εγω και οι φιλοι μου γελανε και ομως το κλικ ειναι μεγαλειωδες.... κλικ κλικ κλικ και αλλαζεις σελιδα δεν ξεχνας αλλα δεν λησμονεις κιολας ,δεν ξε-αγαπας ,δεν μαλωνεις πλεον την καρδια σου,δεν γκρεμιζεις τα ονειρα σου.. Ετσι και τωρα σε μια ιδιαιτερη πρωσοπικη μου στιγμη φευγω..παιρνω λιγα πραγματα και φευγω μαζι με τα παιδια... Και ονειρευομαι ,αλλα αυτη την φορα τα ταξιδια του μυαλου μου ειναι πριβε με λιγους μονο φιλους που θα βρω σε αυτο το ταξιδι οχι κολλητους που θα πρεπει να μιλαω.... ...

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ

Τι δεν το πίστευες ?ούτε εγώ ,και όμως αρκεί μια δύσκολη στιγμή η μια χαρούμενη μέρα για να το διαπιστώσεις ξαφνικά ,τα τραγούδια μπορούν ....   Τα τραγούδια αγγίζουν τις ψυχές μας με τρόπο τέτοιο που νοιώθεις την αγκαλιά του άλλου , το χαδι, το κλάμα .   Νοιώθεις την ένταση ,την αγάπη ,το μίσος ,έχεις μια συντροφιά το βράδυ πριν κοιμηθείς και μια καλημέρα το πρωί με το που ξυπνας. Ξαφνικα σταματας να νοιώθεις μοναξιά σαν να περνάει κάποιος το ίδιο με εσένα ,το ίδιο συναίσθημα ,σε νοιώθει     ουρλιαζει με την χαρά σου ,κλαιει με την βαβούρα του μυαλού σου ,φωνάζει δυνατά με την οργή σου    απογοητεύεται ,πέφτει και σηκώνεται  ..   Δεν είσαι μόνος σου έχεις παρέα και έτσι ο πόνος γίνεται μικρός έχεις παρέα και στην χαρά και έτσι διπλασιάζεται γίνεται βουνό στα ματια σου που βγαζουν σπιθες ευγνωμοσυνης   Φοβήθηκες όταν ήρθε στον δρόμο σου κάποιος   τοξικός που αγάπησες πολύ ,που προσπάθησες να δεις τα καλά του να κρ...