Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Εγινα μαμα για να σε καταλαβω μαμα μου....

Τα κοιτάω που κοιμούνται τόσο ήρεμα και γαλήνια. Τόσο όμορφα! Ο μικρός κοιμάται από την κάτω πλευρά, πάντα αγκαλιά με ένα μαξιλάρι στα πόδια και το άλλο στο κεφαλάκι του. Σχεδόν ποτέ δεν ξυπνάει την νύχτα από “κακό όνειρο” κι όταν ξυπνήσει, θα έρθει στο κρεβάτι, χωρίς να ενοχλήσει, και θα κοιμηθεί στα πόδια μας.

Η μικρή, κοιμάται πάντα με χαμόγελο, στριφογυρνάει και μέσα στο βράδυ μπορεί να φωνάξει κι εκατό φορές “μαμά”.
Με το που πάω και την ακουμπάω, σχεδόν αμέσως κοιμάται!

Πόσες φορές έχω αγκομαχήσει από την κούραση και την ένταση, πόσες φορές έχω αγκομαχήσει από τα πολλά “μαμά”.

Κι όμως, όταν τα βλέπω το βράδυ να κοιμούνται έτσι, ξεχνώ και κούραση, και ένταση, και φωνές!
Το μόνο που θυμάμαι, είναι πόσα βράδια ξενύχτησα περιμένοντας ν’ ακούσω αυτή τη μαγική λέξη!
“Μαμά”!
Και τώρα που αυτό που ποθούσες τόσο να ακούσεις, τώρα κουράστηκες;
Πόσο άδικο να σε κουράζει αυτή η μαγική λέξη!

Κι όταν πια έχεις παραδοθεί, όταν έχεις τακτοποιήσει όλο το σπίτι, όλες τις υποχρεώσεις, όλα τα “πρέπει”, τότε έρχονται οι σκέψεις και κατακλύζουν το μυαλό!

“Μαμά”! Τεράστια λέξη..

Έγινα μαμά για να καταλάβω τη μαμά μου κι αυτό το “πάρε μια ζακέτα, θα κρυώσεις” που έλεγε και τόσο με νευρίαζε!
Κάθε φορά που το λέω εγώ στα παιδιά μου, κρυφογελάω πια..
Έγινε μαμά για να αποδεχτώ τη μαμά μου, το χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητές της, και τώρα ξέρω πως ό,τι έκανε, μόνο από αγάπη, έστω κι υπερβολική, το έκανε.
Έγινα μαμά για να καταλάβω ότι η μαμά μου ήταν ευγενική, πρόθυμη, πάντα με το χαμόγελο και η καρδιά της δεν ήταν ποτέ στη θέση της. Περιπλανιόταν όπου ήμουν εγώ κι η αδερφή μου.
Έγινα μαμά κι έμαθα τι θα πει υπομονή!
Έγινα μαμά για να καταλάβω τι σημαίνει αγκαλιά, χάδι και τρυφερότητα, ίδιο μ’ αυτό που ένιωθα όταν ήμουνα παιδί, μόνο που τώρα έχει μια άλλη ωριμότητα.
Έγινα μαμά για να αγαπήσω πιο πολύ τη δική μου μαμά!

Το βράδυ σήμερα ξύπνησαν και τα δυο τους.
Ο μικρός ήρθε στα πόδια μας να κοιμηθεί κι η μικρή στην αγκαλιά μας.
Με ένα τεράστιο χαμόγελο, τα πήρα αγκαλιά κι έφερα στο μυαλό μου την εικόνα της μαμάς μου.

Έγινα μαμά για να καταλάβω τι σημαίνει κούραση, αϋπνία, στρες και άγχος.
Έγινα μαμά για να καταλάβω πόσο ασήμαντα είναι αυτά..

Όλα γίνονται ασήμαντα όταν κοιτάς τα παιδιά σου στα μάτια και σε φωνάζουν “μαμά”..

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Γαλουχόμαστε από τα πρώτα μας κιόλας βήματα σ’αυτόν τον κόσμο στον «φόβο της αγάπης»…! Υπό αυτήν την έννοια, τίποτα δεν μας τρομάζει περισσότερο από την πιθανότητα να αγαπηθούμε!… Αυτό όμως που, στην πραγματικότητα, χρειαζόμασταν ως βρεφη και παιδιά, και φυσικά τώρα, ως ενήλικες, είναι αυτό που δεν λάβαμε ποτέ: την αγάπη στην αυτούσια, ανόθευτη μορφή της, όχι στην κακέκτυπη και κακοποιητική της διάσταση.Φοβόμαστε να πάρουμε πράγματα και συναισθήματα μας τρομάζει η εγκατάλειψη ,ο φόβος της εγκατάλειψης ειναι μεγαλύτερος απο κάθε είδους αγάπης ,στοργής και νοιαξίματος  Δεν γεννιόμαστε φοβισμένοι. Κάπου στην πορεία μαθαίνουμε το φόβο. κάτι είδαμε στην πορεία της ζωής μας ,που μας τρόμαξε κάτι μας εξάνάγκασε να ζούμε με φόβο  και αντι να το κοιτάξουμε κατάματα και  να το διώξουμε το κάναμε φίλο μας και πορευτήκαμε μαζί του  Κάποτε κάποιος μου είπε. Καλά η αγάπη, αλλά η αλήθεια βρίσκεται πέρα από αυτήν. Εκεί που δεν υπάρχει αγάπη ή φόβος. Εκεί που υπάρχει σιωπή και ...

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΒΕ

Καλως την ...Γεια σας πως απο εδω ε??? ειπα να ασχοληθω παλι με πραγματα που με χαλαρωνουν ,με τους φιλους μου,με ταξιδια,με εμενα ,με τα παιδια μου  Οταν συμβαινουν μεγαλα γεγονοτα στην ζωη μου συνηθως αρχιζω να κανω ονειρα ,...ονειρα??? ναι ονειρα Σκεφτομαι τα παιδια μου πως θα ειναι σε 5 χρονια πωε θα ειμαι εγω ,ονειρα θετικα και συνηθως στις μεγαλες αναμπουμπουλες της ζωης μου τρεχω ,φευγω να ηρεμησω  Ετσι πριν ενα χρονο εφυγα για ρωμη ναι και εκει εκανα το κλικ που λεω εγω και οι φιλοι μου γελανε και ομως το κλικ ειναι μεγαλειωδες.... κλικ κλικ κλικ και αλλαζεις σελιδα δεν ξεχνας αλλα δεν λησμονεις κιολας ,δεν ξε-αγαπας ,δεν μαλωνεις πλεον την καρδια σου,δεν γκρεμιζεις τα ονειρα σου.. Ετσι και τωρα σε μια ιδιαιτερη πρωσοπικη μου στιγμη φευγω..παιρνω λιγα πραγματα και φευγω μαζι με τα παιδια... Και ονειρευομαι ,αλλα αυτη την φορα τα ταξιδια του μυαλου μου ειναι πριβε με λιγους μονο φιλους που θα βρω σε αυτο το ταξιδι οχι κολλητους που θα πρεπει να μιλαω.... ...

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ

Τι δεν το πίστευες ?ούτε εγώ ,και όμως αρκεί μια δύσκολη στιγμή η μια χαρούμενη μέρα για να το διαπιστώσεις ξαφνικά ,τα τραγούδια μπορούν ....   Τα τραγούδια αγγίζουν τις ψυχές μας με τρόπο τέτοιο που νοιώθεις την αγκαλιά του άλλου , το χαδι, το κλάμα .   Νοιώθεις την ένταση ,την αγάπη ,το μίσος ,έχεις μια συντροφιά το βράδυ πριν κοιμηθείς και μια καλημέρα το πρωί με το που ξυπνας. Ξαφνικα σταματας να νοιώθεις μοναξιά σαν να περνάει κάποιος το ίδιο με εσένα ,το ίδιο συναίσθημα ,σε νοιώθει     ουρλιαζει με την χαρά σου ,κλαιει με την βαβούρα του μυαλού σου ,φωνάζει δυνατά με την οργή σου    απογοητεύεται ,πέφτει και σηκώνεται  ..   Δεν είσαι μόνος σου έχεις παρέα και έτσι ο πόνος γίνεται μικρός έχεις παρέα και στην χαρά και έτσι διπλασιάζεται γίνεται βουνό στα ματια σου που βγαζουν σπιθες ευγνωμοσυνης   Φοβήθηκες όταν ήρθε στον δρόμο σου κάποιος   τοξικός που αγάπησες πολύ ,που προσπάθησες να δεις τα καλά του να κρ...