Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

και ξαφνικα αρχισαμε παλι να κουναμε στο καροτσι!

η μικρη ηταν ενα μωρο που την κουναγαμε μεχρι 6 μηνων στο καροτσι και κοιμοτανε εκει  μεχρι το πρωι,ξαφνικα (δεν χωραγε βεβαια )μπηκε στην κουνια της και κοιμοτανε εκει ,περασαμε απο διαφορες φασεις ,καθομασταν παρεα της μεχρι να κοιμηθει,την ακουμπαγαμε και απλα κοιμοτανε,εκλαιγε μεχρι να κοιμηθει αλλα παντα κοιμοτανε μονη της περασαμε βεβαια και την φαση οταν ηρθε ο μπεμπης σπιτι πριν 3 μηνες να κοιμαται και μαζι μας αλλα το εκοψα γρηγορα γιατι το ενα ξυπναγε το αλλο με αποτελεσμα να μην κοιμαται κανενας μας,
πριν 4 μηνες ειχαμε περασει μια φαση ολο το βραδυ εκλαιγε και δεν ηθελε με τιποτα την κουνια δοντια μας ειπε η καλη μας η παιδιατρος και γρηγορα ξεπερασαμε και αυτη την φαση ,
πριν ενα μηνα ξεκινησε παιδικο σταθμο (γρηγορα προσαρμοστηκε και της αρεσει πολυ)προχτες την εβαλαν και κοιμηθηκε και εκει για 1 ωρα απο εκεινη την ημερα δεν δεχεται να μπει στην κουνια με τιποταααα,κλαει ,ουρλιαζει,τσιριζει ενω ειχαμε προγραμμα στον υπνο 9 το βραδυ επεφτε για υπνο ξυπναγε στις 7 το πρωι και μετα στις 1 το μεσημερι μεχρι τις 5 το απογευμα,ξαφνικα αρνειται να κοιμηθει παει και 12 το βραδυ και 1 και εαν δεν την βαλω στο καροτσι να την κουνησω θα μεινει ξυπνια ολο το βραδυ και αφου κοιμηθει την ακουμπαω στην κουνια μπορει να το καταλαβει και να ουρλιαξει εαν δεν το καταλαβει θα ξυπνησει μεσα στην νυχτα σιγουρα ουρλιαζωντας
αχ τι ειναι αυτο παλι?πολυ με στεναχωρει που μενει αυπνη και ειναι κουρασμενη ολη μερα και γκρινιαζει
βεβαια σκανε και οι κυνοδοντες μας
 οποια συμβουλη ευπροσδεκτη

Σχόλια

  1. Δεν έχω τόσο μεγάλη εμπειρία, αλλά στον δικό μου (5,5 μηνών) το βράδυ έχουμε πρόγραμμα, όταν είμαστε σπίτι, κάνουμε μπάνιο 8:45 και μετά γάλα και ύπνο. Βέβαια από την ώρα θα μπεί στο δωμάτιο του, μετά το μπάνιο, παίζει η μουσική ... ξέρεις αυτό με τα κουκλάκια που γυρίζουν, το χάρηκε όσο τίποτα άλλο, με αυτά ηρεμεί όλη μέρα.
    Τώρα με την μικρή σου, ίσως βοηθήσει ένα πρόγραμμα, μπάνιο, γάλα, παραμύθι, φιλάκι και νάνι......
    Από την αρχή, απέκλεισα και ζήτησα το ίδιο και από τους δικούς μου, το κούνημα! Ποτέ το καρότσι μέσα στο σπίτι! Τα έζησα με τον μικρό του κουνιάδο μου και δεν ήθελα να περάσω τα ίδια....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αχ ειναι τρομερο δεν εχω λογια αυτο το κουνημα σημερα κοιμηθηκε με κλαματα και κρατωντας την απο το χερι ,νομιζω ειναι ανασφαλεια απο τον παιδικο ολο αυτο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. και νομίζω πως είναι η ανασφάλεια. μήπως να μιλήσεις στη δασκάλα της? ίσως σε βοηθήσει με το να την προσέξει λίγο περισσότερο ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

θα χαρουμε να δουμε στο σχολιο σας

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Γαλουχόμαστε από τα πρώτα μας κιόλας βήματα σ’αυτόν τον κόσμο στον «φόβο της αγάπης»…! Υπό αυτήν την έννοια, τίποτα δεν μας τρομάζει περισσότερο από την πιθανότητα να αγαπηθούμε!… Αυτό όμως που, στην πραγματικότητα, χρειαζόμασταν ως βρεφη και παιδιά, και φυσικά τώρα, ως ενήλικες, είναι αυτό που δεν λάβαμε ποτέ: την αγάπη στην αυτούσια, ανόθευτη μορφή της, όχι στην κακέκτυπη και κακοποιητική της διάσταση.Φοβόμαστε να πάρουμε πράγματα και συναισθήματα μας τρομάζει η εγκατάλειψη ,ο φόβος της εγκατάλειψης ειναι μεγαλύτερος απο κάθε είδους αγάπης ,στοργής και νοιαξίματος  Δεν γεννιόμαστε φοβισμένοι. Κάπου στην πορεία μαθαίνουμε το φόβο. κάτι είδαμε στην πορεία της ζωής μας ,που μας τρόμαξε κάτι μας εξάνάγκασε να ζούμε με φόβο  και αντι να το κοιτάξουμε κατάματα και  να το διώξουμε το κάναμε φίλο μας και πορευτήκαμε μαζί του  Κάποτε κάποιος μου είπε. Καλά η αγάπη, αλλά η αλήθεια βρίσκεται πέρα από αυτήν. Εκεί που δεν υπάρχει αγάπη ή φόβος. Εκεί που υπάρχει σιωπή και ...

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΒΕ

Καλως την ...Γεια σας πως απο εδω ε??? ειπα να ασχοληθω παλι με πραγματα που με χαλαρωνουν ,με τους φιλους μου,με ταξιδια,με εμενα ,με τα παιδια μου  Οταν συμβαινουν μεγαλα γεγονοτα στην ζωη μου συνηθως αρχιζω να κανω ονειρα ,...ονειρα??? ναι ονειρα Σκεφτομαι τα παιδια μου πως θα ειναι σε 5 χρονια πωε θα ειμαι εγω ,ονειρα θετικα και συνηθως στις μεγαλες αναμπουμπουλες της ζωης μου τρεχω ,φευγω να ηρεμησω  Ετσι πριν ενα χρονο εφυγα για ρωμη ναι και εκει εκανα το κλικ που λεω εγω και οι φιλοι μου γελανε και ομως το κλικ ειναι μεγαλειωδες.... κλικ κλικ κλικ και αλλαζεις σελιδα δεν ξεχνας αλλα δεν λησμονεις κιολας ,δεν ξε-αγαπας ,δεν μαλωνεις πλεον την καρδια σου,δεν γκρεμιζεις τα ονειρα σου.. Ετσι και τωρα σε μια ιδιαιτερη πρωσοπικη μου στιγμη φευγω..παιρνω λιγα πραγματα και φευγω μαζι με τα παιδια... Και ονειρευομαι ,αλλα αυτη την φορα τα ταξιδια του μυαλου μου ειναι πριβε με λιγους μονο φιλους που θα βρω σε αυτο το ταξιδι οχι κολλητους που θα πρεπει να μιλαω.... ...

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ

Τι δεν το πίστευες ?ούτε εγώ ,και όμως αρκεί μια δύσκολη στιγμή η μια χαρούμενη μέρα για να το διαπιστώσεις ξαφνικά ,τα τραγούδια μπορούν ....   Τα τραγούδια αγγίζουν τις ψυχές μας με τρόπο τέτοιο που νοιώθεις την αγκαλιά του άλλου , το χαδι, το κλάμα .   Νοιώθεις την ένταση ,την αγάπη ,το μίσος ,έχεις μια συντροφιά το βράδυ πριν κοιμηθείς και μια καλημέρα το πρωί με το που ξυπνας. Ξαφνικα σταματας να νοιώθεις μοναξιά σαν να περνάει κάποιος το ίδιο με εσένα ,το ίδιο συναίσθημα ,σε νοιώθει     ουρλιαζει με την χαρά σου ,κλαιει με την βαβούρα του μυαλού σου ,φωνάζει δυνατά με την οργή σου    απογοητεύεται ,πέφτει και σηκώνεται  ..   Δεν είσαι μόνος σου έχεις παρέα και έτσι ο πόνος γίνεται μικρός έχεις παρέα και στην χαρά και έτσι διπλασιάζεται γίνεται βουνό στα ματια σου που βγαζουν σπιθες ευγνωμοσυνης   Φοβήθηκες όταν ήρθε στον δρόμο σου κάποιος   τοξικός που αγάπησες πολύ ,που προσπάθησες να δεις τα καλά του να κρ...