Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

προγραμμα σε δυο μωρα?

μα πως γινεται να μπει προγραμμα σε ενα μωρο 18 μηνων και σε ενα 3 μηνων?απελπιζομαι ωρες ωρες
κλαινε μαζι,νυσταζουνε μαζι,η μεγαλη οταν νυσταζει η οταν θελει κατι κλαει και το απαιτει με νευρα χτυπαει το κεφαλι της και γκρινιαζει αλλοτε τσιριζει και οταν εκεινη  την ωρα πρεπει να φαει και ο μπεμπης τα χανω κυριολεκτικα
ισως φταιω και εγω δεν ειμαι ψυχραιμη για να διαχειριστω τις κρισεις θυμου της μικρης που κοντευει  τα 2(terrible two) και εκεινη ισως εκμεταλευεται την δικια μου αδυναμια ,κατα τα αλλα οταν δεν κανει τετοια  η μικρη ειναι ενα παρα πολυ καλο παιδακι ,μας χαιδευει ,μας φιλαει μας γελαει συνεχεια
ο δε μικρος ειναι ενα ησυχο μωρο κλαει μονο οταν πειναει και γκρινιαζει οταν νυσταζει
οταν ομως ο μικρος γκρινιαζει,μπορει να γκρινιαζει και μιση ωρα και να του βαζω πιπιλα να την βγαζει να χτυπαω κουδονιστρες και η μικρη να αλωνιζει το σπιτι να βγαζει ρουχα απο τα συρταρια και να την κυνηγαω μια αυτην μια τον μικρο που κλαει εκει απελπιζομαι
ξερω ποσες μανουλες ειναι ετσι και ποσες ακομα εχουν διδυμα και παιρνω δυναμη αλλα τις ωρες που ειναι ετσι και τα δυο που κλαινε μαζι με πιανει πανικος πιστευω αμα μεγαλωσει λιγο ο μπεμπης και συνεννοουμαι καλυτερα και με την αννα μαρια θα μου περασουν οι φοβιες

Σχόλια

  1. κατ'αρχην να σου ζησουν.
    ειμαι μαμα δυο κοριτσιων που εχουν διαφορα μολις 17 μηνες και αυτο που εχω να σου πω ειναι οτι τα δυο πρωτα χρονια ειναι πραγματικα δυσκολα.ομως μετα ειναι πραγματικη απολαυση να βλεπεις τα παιδακια σου να τα πηγαινουν τοσο καλα μεταξυ τους γιατι η μικρη διαφορα ηλικιας στην περιπτωση μας εκανε καλο.εχω διδυμη αδελφη και μιλωντα και με την μητερα μου,εχω να πω οτι αυτο που ζουμε ειναι πιο δυσκολο γιατι ειναι και τα δυο μωρα αλλα σε διαφορετικες ηλικιες αρα και διαφορετικα "θελω" και αναγκες που εχουν αναγκη την μαμα τους.θα δεις οτι μολις μεγαλωσουν λιγο τις δυσκολιες των πρωτων χρονων θα τις ξεχασεις και θα βλεπεις οτι ειναι ωραια να ειναι κοντα στην ηλικια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

θα χαρουμε να δουμε στο σχολιο σας

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Γαλουχόμαστε από τα πρώτα μας κιόλας βήματα σ’αυτόν τον κόσμο στον «φόβο της αγάπης»…! Υπό αυτήν την έννοια, τίποτα δεν μας τρομάζει περισσότερο από την πιθανότητα να αγαπηθούμε!… Αυτό όμως που, στην πραγματικότητα, χρειαζόμασταν ως βρεφη και παιδιά, και φυσικά τώρα, ως ενήλικες, είναι αυτό που δεν λάβαμε ποτέ: την αγάπη στην αυτούσια, ανόθευτη μορφή της, όχι στην κακέκτυπη και κακοποιητική της διάσταση.Φοβόμαστε να πάρουμε πράγματα και συναισθήματα μας τρομάζει η εγκατάλειψη ,ο φόβος της εγκατάλειψης ειναι μεγαλύτερος απο κάθε είδους αγάπης ,στοργής και νοιαξίματος  Δεν γεννιόμαστε φοβισμένοι. Κάπου στην πορεία μαθαίνουμε το φόβο. κάτι είδαμε στην πορεία της ζωής μας ,που μας τρόμαξε κάτι μας εξάνάγκασε να ζούμε με φόβο  και αντι να το κοιτάξουμε κατάματα και  να το διώξουμε το κάναμε φίλο μας και πορευτήκαμε μαζί του  Κάποτε κάποιος μου είπε. Καλά η αγάπη, αλλά η αλήθεια βρίσκεται πέρα από αυτήν. Εκεί που δεν υπάρχει αγάπη ή φόβος. Εκεί που υπάρχει σιωπή και ...

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΒΕ

Καλως την ...Γεια σας πως απο εδω ε??? ειπα να ασχοληθω παλι με πραγματα που με χαλαρωνουν ,με τους φιλους μου,με ταξιδια,με εμενα ,με τα παιδια μου  Οταν συμβαινουν μεγαλα γεγονοτα στην ζωη μου συνηθως αρχιζω να κανω ονειρα ,...ονειρα??? ναι ονειρα Σκεφτομαι τα παιδια μου πως θα ειναι σε 5 χρονια πωε θα ειμαι εγω ,ονειρα θετικα και συνηθως στις μεγαλες αναμπουμπουλες της ζωης μου τρεχω ,φευγω να ηρεμησω  Ετσι πριν ενα χρονο εφυγα για ρωμη ναι και εκει εκανα το κλικ που λεω εγω και οι φιλοι μου γελανε και ομως το κλικ ειναι μεγαλειωδες.... κλικ κλικ κλικ και αλλαζεις σελιδα δεν ξεχνας αλλα δεν λησμονεις κιολας ,δεν ξε-αγαπας ,δεν μαλωνεις πλεον την καρδια σου,δεν γκρεμιζεις τα ονειρα σου.. Ετσι και τωρα σε μια ιδιαιτερη πρωσοπικη μου στιγμη φευγω..παιρνω λιγα πραγματα και φευγω μαζι με τα παιδια... Και ονειρευομαι ,αλλα αυτη την φορα τα ταξιδια του μυαλου μου ειναι πριβε με λιγους μονο φιλους που θα βρω σε αυτο το ταξιδι οχι κολλητους που θα πρεπει να μιλαω.... ...

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ

Τι δεν το πίστευες ?ούτε εγώ ,και όμως αρκεί μια δύσκολη στιγμή η μια χαρούμενη μέρα για να το διαπιστώσεις ξαφνικά ,τα τραγούδια μπορούν ....   Τα τραγούδια αγγίζουν τις ψυχές μας με τρόπο τέτοιο που νοιώθεις την αγκαλιά του άλλου , το χαδι, το κλάμα .   Νοιώθεις την ένταση ,την αγάπη ,το μίσος ,έχεις μια συντροφιά το βράδυ πριν κοιμηθείς και μια καλημέρα το πρωί με το που ξυπνας. Ξαφνικα σταματας να νοιώθεις μοναξιά σαν να περνάει κάποιος το ίδιο με εσένα ,το ίδιο συναίσθημα ,σε νοιώθει     ουρλιαζει με την χαρά σου ,κλαιει με την βαβούρα του μυαλού σου ,φωνάζει δυνατά με την οργή σου    απογοητεύεται ,πέφτει και σηκώνεται  ..   Δεν είσαι μόνος σου έχεις παρέα και έτσι ο πόνος γίνεται μικρός έχεις παρέα και στην χαρά και έτσι διπλασιάζεται γίνεται βουνό στα ματια σου που βγαζουν σπιθες ευγνωμοσυνης   Φοβήθηκες όταν ήρθε στον δρόμο σου κάποιος   τοξικός που αγάπησες πολύ ,που προσπάθησες να δεις τα καλά του να κρ...