Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ποτε σταματανε τα αγχη της μανας?

γεια σας μπλογκοφιλεναδες μου,τι εχει γινει κοριτσια τον τελευταιο καιρο και δεν μπορω να γραψω κανενα σχολιο?τα νεα μας λιγο καλυτερα ,η αννα μαρια εχει ηρεμησει και σαφως εχουμε βρει καποιες ισορροπιες βεβαια τα ξεσπαματα θυμου παραμενουν αλλα λιγοστευουν,ο κακομοιρης ο κοσμας ολο αρωσταινει παλι τον εχω με 39 πυρετο
δεν ξερω εαν σας το εχω ξαναπει η αννα μαρια αργησε πολυ να περπατησει
ενω σηκωθηκε 12 μηνων και μπουσουλησε δεν ηθελε να περπατησει καναμε ολες τις εξετασεις μεχρι για μυαλγιες γιατι ειχα τρομαξει και με πολυ προσπαθεια φτασαμε 19 μηνων να περπατησει φοβοταν απιστευτα αφηνε τα χερια και εκλαιγε και η παιδιατρος νομιζε οτι καπου ποναγε
ενω οταν κρατιονταν απο εμενα η απο καρεκλα πηγαινε σφεντονα
με τον μικρο τωρα δεν θελω να κανω τα ιδια λαθη γιατι την αννα μαρια την ειχα πιεσει λιγο Crying or Very sad
ο μικρος δεν μπουσουλαει ερπεται με ολο του το σωμα απο 7 μηνων ενω καθησε μονος του χωρις στηριγμα 6 μηνων
δεν δειχνει να θελει να σηκωθει ομως και οταν τον σηκωνω κλαει ενω στηριζεται κανονικα κλαει
πηρα και ενα μικρο παρκο με κρικους μπας και σηκωθει σημερα μαλιστα το πηρα
αλλα τα ιδια τον σηκωνω και κλαει
να και μια φωτο πως μεγαλωσαμε
 
 και πως γινομαστε οταν προσπαθουμε να φαμε μονες μας

Ετικέτες

Ετικέτες

Σχόλια

  1. Ρεβεκκα13 Ιουνίου 2011 στις 11:23 μ.μ.

    καλα η φωτο με την πασαλλειμενη μουρη ολα τα λεφτα.φιλια κ υπομονη.και οχι τα αγχη δεν σταματανε ποτε απο την μερα που το τεστ βγαινει θετικο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. lourdi lourdaki14 Ιουνίου 2011 στις 8:24 π.μ.

    ΦΑΤΣΟΥΛΕΣ ΟΜΟΡΦΕΣ!!!
    ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ Η ΡΕΒΕΚΚΑ ΥΠΟΜΟΝΗ ΓΛΥΚΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ!..
    ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ ΜΟΥΑΤΣ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μοντέρνα Σταχτοπούτα14 Ιουνίου 2011 στις 4:19 μ.μ.

    Κουκλάκια είναι Έφη μου να τα χαίρεσαι! Ύπομονή και όλα θα πάνε καλά!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βάσω - Οι ιστορίες της μαμάς!15 Ιουνίου 2011 στις 6:33 μ.μ.

    Υπομονή και όλα θα περάσουν. Η φωτογραφία με τις σοκολάτες στο πρόσωπο είναι φοβερή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

θα χαρουμε να δουμε στο σχολιο σας

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Γαλουχόμαστε από τα πρώτα μας κιόλας βήματα σ’αυτόν τον κόσμο στον «φόβο της αγάπης»…! Υπό αυτήν την έννοια, τίποτα δεν μας τρομάζει περισσότερο από την πιθανότητα να αγαπηθούμε!… Αυτό όμως που, στην πραγματικότητα, χρειαζόμασταν ως βρεφη και παιδιά, και φυσικά τώρα, ως ενήλικες, είναι αυτό που δεν λάβαμε ποτέ: την αγάπη στην αυτούσια, ανόθευτη μορφή της, όχι στην κακέκτυπη και κακοποιητική της διάσταση.Φοβόμαστε να πάρουμε πράγματα και συναισθήματα μας τρομάζει η εγκατάλειψη ,ο φόβος της εγκατάλειψης ειναι μεγαλύτερος απο κάθε είδους αγάπης ,στοργής και νοιαξίματος  Δεν γεννιόμαστε φοβισμένοι. Κάπου στην πορεία μαθαίνουμε το φόβο. κάτι είδαμε στην πορεία της ζωής μας ,που μας τρόμαξε κάτι μας εξάνάγκασε να ζούμε με φόβο  και αντι να το κοιτάξουμε κατάματα και  να το διώξουμε το κάναμε φίλο μας και πορευτήκαμε μαζί του  Κάποτε κάποιος μου είπε. Καλά η αγάπη, αλλά η αλήθεια βρίσκεται πέρα από αυτήν. Εκεί που δεν υπάρχει αγάπη ή φόβος. Εκεί που υπάρχει σιωπή και ...
96 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΒΕ

Καλως την ...Γεια σας πως απο εδω ε??? ειπα να ασχοληθω παλι με πραγματα που με χαλαρωνουν ,με τους φιλους μου,με ταξιδια,με εμενα ,με τα παιδια μου  Οταν συμβαινουν μεγαλα γεγονοτα στην ζωη μου συνηθως αρχιζω να κανω ονειρα ,...ονειρα??? ναι ονειρα Σκεφτομαι τα παιδια μου πως θα ειναι σε 5 χρονια πωε θα ειμαι εγω ,ονειρα θετικα και συνηθως στις μεγαλες αναμπουμπουλες της ζωης μου τρεχω ,φευγω να ηρεμησω  Ετσι πριν ενα χρονο εφυγα για ρωμη ναι και εκει εκανα το κλικ που λεω εγω και οι φιλοι μου γελανε και ομως το κλικ ειναι μεγαλειωδες.... κλικ κλικ κλικ και αλλαζεις σελιδα δεν ξεχνας αλλα δεν λησμονεις κιολας ,δεν ξε-αγαπας ,δεν μαλωνεις πλεον την καρδια σου,δεν γκρεμιζεις τα ονειρα σου.. Ετσι και τωρα σε μια ιδιαιτερη πρωσοπικη μου στιγμη φευγω..παιρνω λιγα πραγματα και φευγω μαζι με τα παιδια... Και ονειρευομαι ,αλλα αυτη την φορα τα ταξιδια του μυαλου μου ειναι πριβε με λιγους μονο φιλους που θα βρω σε αυτο το ταξιδι οχι κολλητους που θα πρεπει να μιλαω.... ...
3 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ

Τι δεν το πίστευες ?ούτε εγώ ,και όμως αρκεί μια δύσκολη στιγμή η μια χαρούμενη μέρα για να το διαπιστώσεις ξαφνικά ,τα τραγούδια μπορούν ....   Τα τραγούδια αγγίζουν τις ψυχές μας με τρόπο τέτοιο που νοιώθεις την αγκαλιά του άλλου , το χαδι, το κλάμα .   Νοιώθεις την ένταση ,την αγάπη ,το μίσος ,έχεις μια συντροφιά το βράδυ πριν κοιμηθείς και μια καλημέρα το πρωί με το που ξυπνας. Ξαφνικα σταματας να νοιώθεις μοναξιά σαν να περνάει κάποιος το ίδιο με εσένα ,το ίδιο συναίσθημα ,σε νοιώθει     ουρλιαζει με την χαρά σου ,κλαιει με την βαβούρα του μυαλού σου ,φωνάζει δυνατά με την οργή σου    απογοητεύεται ,πέφτει και σηκώνεται  ..   Δεν είσαι μόνος σου έχεις παρέα και έτσι ο πόνος γίνεται μικρός έχεις παρέα και στην χαρά και έτσι διπλασιάζεται γίνεται βουνό στα ματια σου που βγαζουν σπιθες ευγνωμοσυνης   Φοβήθηκες όταν ήρθε στον δρόμο σου κάποιος   τοξικός που αγάπησες πολύ ,που προσπάθησες να δεις τα καλά του να κρ...
49 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα