Ένα παπόρι έρχεται, να το πω να μη το πω Κι είναι κοντά ν΄αράξει Και φέρνει της αγάπης μου, παλλαρέ παλλαρα-Αντρά, Ποκάμισο ν’ αλλάξει. Εγέρασά και δε μπορώ, να το πω να μη το πω τις νύχτες να γυρίζω Και τις ψηλομελαχρινές παλλαρέ δυο τρεις φορές να τις καλησπερίζω Βάλε φωθιά στο λύχνο σου να το πω να μην το πω να φέξει η κάμαρή σου Αντράς, κερά μου στέκεται να το πω να μην το πω ομπρός εις την αυλή σου Βρε Αφούση βρε Αντρα παλλαρέ παλλαρα-Αντρά . Αντρέας Μαγκιώρος (όπως τον έλεγαν σύμφωνα με πραγματική μαρτυρία) έζησε στα μέσα του 1800. Κάποια στιγμή έφυγε από την Κάσο για ένα ταξίδι σε συγγενείς στη Κρήτη το οποίο του άλλαξε τη ζωή… κυριολεκτικά. Κουβάλησε στις πλάτες του ένα θλιβερό φορτίο – είδε, λένε, τον πατέρα του να σφάζεται από Τούρκους μπροστά στα μάτια του στην Κρήτη. Από τότε, κάτι μέσα του άλλαξε. ξεκίνησε με τον καιρό εκτός από εσωτερικά να αλλάζει και εξωτερικάΚρατούσε πάντα ένα καλάθι στο χέρι, και στο πλευρό του δεν έλειπε ποτ...
το σημαντικο ειναι να μαθεις να ζεις την ζωη που εσυ διαλεγεις και οχι την ζωη που καποιος αλλος διαλεξε για εσενα ,ζησε σαν μην υπαρχει αυριο,να μετανιωνεις μονο για οσα δεν εχεις γευτει ακομη.......all of me