Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Eνα γιατι?παντα θα υπαρχει


 συχναζεις στο μικρο καφε



Λόγια που μου είπες
μην τα ξανά λες
όλα τα θυμάμαι
έσπασαν οι λύπες
κι έγιναν πολλές
ξέχνα τες και πάμε
χωριστά.

Δε θα σ’ έχω φίλο
θα ‘χουμε χαθεί
μ’ άλλους θα μιλάμε
πράσινο σαν μήλο
τ’ αύριο θα ‘ρθει
τρέξε να το φάμε
χωριστά.

Θα περάσει ένας μήνας

θα περάσει κι ένας χρόνος
ίδιο κλάμα, ίδιος πόνος
χωριστά.

Θα περάσει ένας αέρας
και θα σκίσει το μετάξι
που θα το `χουμε κοιτάξει
χωριστά.

Θα περάσει μια ιδέα
ένας φόβος κι ένα χάδι
θα μας βάλουν στο σημάδι
χωριστά.

Θα περάσει κι ένα χέρι
και τα μάτια θα μας κλείσει
και θα τα `χουμε όλα ζήσει
χωριστά.

Ένα γιατί πάντα θα υπαρχει?δεν κλείνουν εύκολα οι πληγές ,κυρίως όταν έχουν ανοίξει από κουτσομπολια,λογια ,εμμονες και λαθος ανθρωπους που αντι να δινουν χειρα βοηθειας ριχνουν αλατι στις πληγες μας 

 Ενα λυπαμαι πάντα θα υπάρχει γιατί κάποιοι δεν κατάφεραν να ξεχωρίσουν την αγάπη και έδωσαν πόνο και θλίψη σε αυτούς που δεν το αξίζαν ψέματα και κακότροπες συμπεριφορές 

Ένα ίσως θα υπάρχει πάντα ότι θα έρθει η μέρα που ο καθένας θα αναλογιστεί τα λάθη του και θα πάρει αγκαλιά αυτό που του αξιζει,αλλος την μοναξια,αλλος την απομόνωση και ο τυχερός την αγάπη 

Ένα μπορεί πάντα θα υπάρχει ότι οι ψυχές που αγαπιούνται θα συναντηθούν σε μια άλλη ζωή μακριά από τοξικότητα και κακία 

Ένα κρίμα πάντα θα υπάρχει που την εύκολη στιγμή την έκανες δύσκολη και αντί να πιάσεις την ευκαιρία να τα αλλάξεις όλα έκανες τα πάντα για να τα χαλάσεις όλα 

Ένα μπράβο Πάντα θα υπάρχει γεμάτο στεναχώρια για όλα όσα ήξερες μόνο εσύ αλλά τελικά δεν τα αγαπησες και δεν τα κράτησες μόνο για εσένα φρόντισες περίτεχνα να μαθευτούν έτσι νόμιζες θα με εκδικηθεις?θα με βλάψεις θα με διώξεις μακριά??και να ταν αληθεια ,αχχ αυτη η φαντασια πλαθει και πλεκει ,οριζει ζωες ..κρατάω ότι μου είπες επισφραγιστο μυστικο μόνο για μένα και αυτό λέγεται ΜΠΕΣΑ  

Σε βαφτίζω ανάμνηση και όχι απουσία λοιπόν και πορεύομαι μόνη μου πλέον αγαπάω την μοναξιά μου ,την γουστάρω....περνάω καλά μαζί της  

Καθαρή τύχη που επέζησα ,από τόσους κολακες,και ναρκισσιστές γύρω μου  

Ήρθαν σαν αερικά και φεύγαν ανεμοστρόβιλοι  

Σκόρπισαν στον αέρα τύψεις ,λόγια πάθη και ενοχές   

Καθαρή τύχη φίλε μου 

 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

θα χαρουμε να δουμε στο σχολιο σας

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Γαλουχόμαστε από τα πρώτα μας κιόλας βήματα σ’αυτόν τον κόσμο στον «φόβο της αγάπης»…! Υπό αυτήν την έννοια, τίποτα δεν μας τρομάζει περισσότερο από την πιθανότητα να αγαπηθούμε!… Αυτό όμως που, στην πραγματικότητα, χρειαζόμασταν ως βρεφη και παιδιά, και φυσικά τώρα, ως ενήλικες, είναι αυτό που δεν λάβαμε ποτέ: την αγάπη στην αυτούσια, ανόθευτη μορφή της, όχι στην κακέκτυπη και κακοποιητική της διάσταση.Φοβόμαστε να πάρουμε πράγματα και συναισθήματα μας τρομάζει η εγκατάλειψη ,ο φόβος της εγκατάλειψης ειναι μεγαλύτερος απο κάθε είδους αγάπης ,στοργής και νοιαξίματος  Δεν γεννιόμαστε φοβισμένοι. Κάπου στην πορεία μαθαίνουμε το φόβο. κάτι είδαμε στην πορεία της ζωής μας ,που μας τρόμαξε κάτι μας εξάνάγκασε να ζούμε με φόβο  και αντι να το κοιτάξουμε κατάματα και  να το διώξουμε το κάναμε φίλο μας και πορευτήκαμε μαζί του  Κάποτε κάποιος μου είπε. Καλά η αγάπη, αλλά η αλήθεια βρίσκεται πέρα από αυτήν. Εκεί που δεν υπάρχει αγάπη ή φόβος. Εκεί που υπάρχει σιωπή και ...

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΒΕ

Καλως την ...Γεια σας πως απο εδω ε??? ειπα να ασχοληθω παλι με πραγματα που με χαλαρωνουν ,με τους φιλους μου,με ταξιδια,με εμενα ,με τα παιδια μου  Οταν συμβαινουν μεγαλα γεγονοτα στην ζωη μου συνηθως αρχιζω να κανω ονειρα ,...ονειρα??? ναι ονειρα Σκεφτομαι τα παιδια μου πως θα ειναι σε 5 χρονια πωε θα ειμαι εγω ,ονειρα θετικα και συνηθως στις μεγαλες αναμπουμπουλες της ζωης μου τρεχω ,φευγω να ηρεμησω  Ετσι πριν ενα χρονο εφυγα για ρωμη ναι και εκει εκανα το κλικ που λεω εγω και οι φιλοι μου γελανε και ομως το κλικ ειναι μεγαλειωδες.... κλικ κλικ κλικ και αλλαζεις σελιδα δεν ξεχνας αλλα δεν λησμονεις κιολας ,δεν ξε-αγαπας ,δεν μαλωνεις πλεον την καρδια σου,δεν γκρεμιζεις τα ονειρα σου.. Ετσι και τωρα σε μια ιδιαιτερη πρωσοπικη μου στιγμη φευγω..παιρνω λιγα πραγματα και φευγω μαζι με τα παιδια... Και ονειρευομαι ,αλλα αυτη την φορα τα ταξιδια του μυαλου μου ειναι πριβε με λιγους μονο φιλους που θα βρω σε αυτο το ταξιδι οχι κολλητους που θα πρεπει να μιλαω.... ...

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ

Τι δεν το πίστευες ?ούτε εγώ ,και όμως αρκεί μια δύσκολη στιγμή η μια χαρούμενη μέρα για να το διαπιστώσεις ξαφνικά ,τα τραγούδια μπορούν ....   Τα τραγούδια αγγίζουν τις ψυχές μας με τρόπο τέτοιο που νοιώθεις την αγκαλιά του άλλου , το χαδι, το κλάμα .   Νοιώθεις την ένταση ,την αγάπη ,το μίσος ,έχεις μια συντροφιά το βράδυ πριν κοιμηθείς και μια καλημέρα το πρωί με το που ξυπνας. Ξαφνικα σταματας να νοιώθεις μοναξιά σαν να περνάει κάποιος το ίδιο με εσένα ,το ίδιο συναίσθημα ,σε νοιώθει     ουρλιαζει με την χαρά σου ,κλαιει με την βαβούρα του μυαλού σου ,φωνάζει δυνατά με την οργή σου    απογοητεύεται ,πέφτει και σηκώνεται  ..   Δεν είσαι μόνος σου έχεις παρέα και έτσι ο πόνος γίνεται μικρός έχεις παρέα και στην χαρά και έτσι διπλασιάζεται γίνεται βουνό στα ματια σου που βγαζουν σπιθες ευγνωμοσυνης   Φοβήθηκες όταν ήρθε στον δρόμο σου κάποιος   τοξικός που αγάπησες πολύ ,που προσπάθησες να δεις τα καλά του να κρ...