Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΣΕ ΠΟΙΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΕ Η ΛΟΓΙΚΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

 



Πότε η λογική συναντήθηκε με τον ερωτα?

παντα ήταν 2 ευθείες που πήγαιναν παράλληλα....  

2 ευθείες που δεν τέμνονταν ποτέ

 ακόμα και σε εκείνο το σταυροδρόμι που για λίγο ο δρόμος ενώνονταν εκείνες προτίμησαν να πάει η μια πιο γρήγορα και η άλλη να περιμένει λίγο πιο πίσω την σειρά της 

Πότε η λογική κατάλαβε την καυλα του ερωτα?και ενώθηκε μαζί του για να εκτινάξει τα σώματα και τις ψυχές.. 

Πότε ένιωσε το κορμί να τρέμει από ηδονή και το μυαλό να αδειάζει από σκέψεις  

Σε ποιο μονοπάτι άφησε άραγε τα παπούτσια της και έτρεξε ξυπόλητη να προλάβει την καρδιά πριν δώσει και άλλα από τα φιλιά  της να την σταματήσει πριν δώσει και το κορμί της  

Άραγε μπορούσε? 

Πόσους όρκους έδωσε και πόσους από αυτούς κρατησε,γιατι άραγε να δώσει και άλλους αφού δεν θα τους εννοει?αλλωστε την λογική δεν την ενδιαφέρει η στιγμιαία ηδονή ,οι αμέτρητες αγκαλιές ,τα κορμιά που τρέμουν πάνω σε ένα κρεβάτι .. 

 Αυτή την φορά η καρδιά ύψωσε ανάστημα έτρεξε να προλάβει την λογική στο σταυροδρόμι που για λίγο έβλεπε η μια την άλλη ,έβαλε όλη την δύναμη της και έτρεξε με φορα, την έφτασε και άρχισε να της φωνάζει ότι δεν μπορεί να φύγει από κάπου που αγαπάει επειδή η λογική δεν την αφήνει να κάτσει   της έδωσε εικόνες γεμάτες 

 ΑΠΟ Ερωτά και ηδονή ,προσπάθησε φώναξε αλλά η λογική πάντα ένα βήμα μπροστά ΔΕΝ ΤΗΝ Άκουγε  

Επέμενε ότι θα πληγώσει και θα πληγωθεί φοβόταν τόσο πολύ…για πρώτη φορά έκαναν μια συμφωνία να περπατήσουν ξυπόλητες στο μονοπάτι που ήταν γεμάτο πέτρες και αγκαθια,οποια εχει τις λιγότερες πληγές εκείνη θα ήταν η νικήτρια 

Στο τέλος όμως του δρόμου και οι 2 είχαν τις ίδιες πληγές ,για πρώτη φορά κατάλαβε η μια την άλλη για πρώτη φορά συμφώνησαν να συμφιλιωθούν να ενωθούν  αποφάσισαν  να σταματήσουν να καταναλώνουν χρόνο  και σκέψεις αν είναι καλύτερα να ζεις με την λογική ή την καρδιά  και απλα επιτέλους να σε αφήσουν να ΖΗΣΕΙΣ να ρισκάρεις να πληγωθείς να πέσεις και να σηκωθείς….. 


ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

θα χαρουμε να δουμε στο σχολιο σας

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Γαλουχόμαστε από τα πρώτα μας κιόλας βήματα σ’αυτόν τον κόσμο στον «φόβο της αγάπης»…! Υπό αυτήν την έννοια, τίποτα δεν μας τρομάζει περισσότερο από την πιθανότητα να αγαπηθούμε!… Αυτό όμως που, στην πραγματικότητα, χρειαζόμασταν ως βρεφη και παιδιά, και φυσικά τώρα, ως ενήλικες, είναι αυτό που δεν λάβαμε ποτέ: την αγάπη στην αυτούσια, ανόθευτη μορφή της, όχι στην κακέκτυπη και κακοποιητική της διάσταση.Φοβόμαστε να πάρουμε πράγματα και συναισθήματα μας τρομάζει η εγκατάλειψη ,ο φόβος της εγκατάλειψης ειναι μεγαλύτερος απο κάθε είδους αγάπης ,στοργής και νοιαξίματος  Δεν γεννιόμαστε φοβισμένοι. Κάπου στην πορεία μαθαίνουμε το φόβο. κάτι είδαμε στην πορεία της ζωής μας ,που μας τρόμαξε κάτι μας εξάνάγκασε να ζούμε με φόβο  και αντι να το κοιτάξουμε κατάματα και  να το διώξουμε το κάναμε φίλο μας και πορευτήκαμε μαζί του  Κάποτε κάποιος μου είπε. Καλά η αγάπη, αλλά η αλήθεια βρίσκεται πέρα από αυτήν. Εκεί που δεν υπάρχει αγάπη ή φόβος. Εκεί που υπάρχει σιωπή και ...

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΒΕ

Καλως την ...Γεια σας πως απο εδω ε??? ειπα να ασχοληθω παλι με πραγματα που με χαλαρωνουν ,με τους φιλους μου,με ταξιδια,με εμενα ,με τα παιδια μου  Οταν συμβαινουν μεγαλα γεγονοτα στην ζωη μου συνηθως αρχιζω να κανω ονειρα ,...ονειρα??? ναι ονειρα Σκεφτομαι τα παιδια μου πως θα ειναι σε 5 χρονια πωε θα ειμαι εγω ,ονειρα θετικα και συνηθως στις μεγαλες αναμπουμπουλες της ζωης μου τρεχω ,φευγω να ηρεμησω  Ετσι πριν ενα χρονο εφυγα για ρωμη ναι και εκει εκανα το κλικ που λεω εγω και οι φιλοι μου γελανε και ομως το κλικ ειναι μεγαλειωδες.... κλικ κλικ κλικ και αλλαζεις σελιδα δεν ξεχνας αλλα δεν λησμονεις κιολας ,δεν ξε-αγαπας ,δεν μαλωνεις πλεον την καρδια σου,δεν γκρεμιζεις τα ονειρα σου.. Ετσι και τωρα σε μια ιδιαιτερη πρωσοπικη μου στιγμη φευγω..παιρνω λιγα πραγματα και φευγω μαζι με τα παιδια... Και ονειρευομαι ,αλλα αυτη την φορα τα ταξιδια του μυαλου μου ειναι πριβε με λιγους μονο φιλους που θα βρω σε αυτο το ταξιδι οχι κολλητους που θα πρεπει να μιλαω.... ...

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ

Τι δεν το πίστευες ?ούτε εγώ ,και όμως αρκεί μια δύσκολη στιγμή η μια χαρούμενη μέρα για να το διαπιστώσεις ξαφνικά ,τα τραγούδια μπορούν ....   Τα τραγούδια αγγίζουν τις ψυχές μας με τρόπο τέτοιο που νοιώθεις την αγκαλιά του άλλου , το χαδι, το κλάμα .   Νοιώθεις την ένταση ,την αγάπη ,το μίσος ,έχεις μια συντροφιά το βράδυ πριν κοιμηθείς και μια καλημέρα το πρωί με το που ξυπνας. Ξαφνικα σταματας να νοιώθεις μοναξιά σαν να περνάει κάποιος το ίδιο με εσένα ,το ίδιο συναίσθημα ,σε νοιώθει     ουρλιαζει με την χαρά σου ,κλαιει με την βαβούρα του μυαλού σου ,φωνάζει δυνατά με την οργή σου    απογοητεύεται ,πέφτει και σηκώνεται  ..   Δεν είσαι μόνος σου έχεις παρέα και έτσι ο πόνος γίνεται μικρός έχεις παρέα και στην χαρά και έτσι διπλασιάζεται γίνεται βουνό στα ματια σου που βγαζουν σπιθες ευγνωμοσυνης   Φοβήθηκες όταν ήρθε στον δρόμο σου κάποιος   τοξικός που αγάπησες πολύ ,που προσπάθησες να δεις τα καλά του να κρ...