Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΑΛΙ ΦΩΝΕΣ ΚΛΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΥΠΝΙΑ

αχ παλι τα ιδια ρε παιδια ο κοσμας να μην κοιμαται με τιποτα δεν βολευεται πουθενα μα πουθενα
με αποτελεσμα να πεφτει ξερος καποια στιγμη στην αγκαλια μου
τον βαζω στο κρεβατι κατεβαινει
στο καναπε τα ιδια
στο κρεβατι μου τα ιδια ωσπου κοιμαται στις 12 το βραδυ ξερος μπορει και 1 το βραδυ
η αννα μαρια τωρα αρχισε παλι τις ζηλειες και τις φωνες της
φωναζει στον κοσμα
φωναζει σε εμενα
φωναζει γενικα
την προσπαθω μια με το καλο μια με φωνες.............τα βραδυα ξαναξυπναει οπως παλια και ερχεται στο κρεβατι μου κλαιγωντας και ουρλιαζωντας...........μου ξυπναει και τον κοσμα και γινεται ο χαμος
η πιπιλα αχ η πιπιλα ρε παιδια λες και ειναι μωρο ξυπναει μεσα στο βραδυ και εαν την εχει χασει ουρλιαζει 4 ετων παει ουτε μωρο δεν ξερω τι να κανω
η ψυχολογος στο σχολειο λιγο που την ειδε μου ειπε οτι ειναι απιστευτα εξυπνη αλλα παραλληλα εχει ταυτιστει με τον αδερφο της και τον ζηλευει παρα πολυ εξου και αυτο με την πιπιλα
η μαμα τωρα ..............
η μαμα τα εχει παιξει κυριολεκτικα και μεταφορικα με το ξενυχτι
με τα μικρα
με την δουλεια
με τα οικονομικα με ολα
θα μου πειτε οτι ολοι ετσι ειμαστε ε απο αυτο παιρνω κουραγιο..............
για πειτε συμβουλες τι να κανω με την αννα μαρια η ψυχολογος μου ειπε οτι δεν μπορει να διαχειριστει τον θυμο της και για αυτο κανει ετσι και να της κανω καποιες συνεδριες μαζι της
τι λετε να μπω σε αυτο το τρυπακι???????

Σχόλια

  1. Φυσικά και να μπεις σε αυτό το τρυπάκι οι γονείς δεν είναι παντογνώστες ,ούτε η λογική μας είναι πάντα σε ισορροπία πάντα για να διαχειριστούμε όλες τις καταστάσεις ....Κάθε συμβουλή είναι πολύτιμη ...φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αναστασια μου σε ευχαριστω ετσι σκεφτομαι και εγω απλα δε με βοηθαει σε αυτο πολυ ο αντρας μου ειναι της λογικης οτι το κανουν για τα λεφτα ενω εγω εχωντας κανει χρονια ψυχαναληση θεωρω οτι εγω σε ολο αυτο δε μπορω να τη βοηθησω προσπαθω πολυ αλλα με λαθος ισως τροπο......οταν λεω τρυπακι μη το παρεξηγεις εννοω να μποω σε αυτη τη διαδικασια συνεδριασεων ενω ειναι ακομα 4 ετων

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

θα χαρουμε να δουμε στο σχολιο σας

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Γαλουχόμαστε από τα πρώτα μας κιόλας βήματα σ’αυτόν τον κόσμο στον «φόβο της αγάπης»…! Υπό αυτήν την έννοια, τίποτα δεν μας τρομάζει περισσότερο από την πιθανότητα να αγαπηθούμε!… Αυτό όμως που, στην πραγματικότητα, χρειαζόμασταν ως βρεφη και παιδιά, και φυσικά τώρα, ως ενήλικες, είναι αυτό που δεν λάβαμε ποτέ: την αγάπη στην αυτούσια, ανόθευτη μορφή της, όχι στην κακέκτυπη και κακοποιητική της διάσταση.Φοβόμαστε να πάρουμε πράγματα και συναισθήματα μας τρομάζει η εγκατάλειψη ,ο φόβος της εγκατάλειψης ειναι μεγαλύτερος απο κάθε είδους αγάπης ,στοργής και νοιαξίματος  Δεν γεννιόμαστε φοβισμένοι. Κάπου στην πορεία μαθαίνουμε το φόβο. κάτι είδαμε στην πορεία της ζωής μας ,που μας τρόμαξε κάτι μας εξάνάγκασε να ζούμε με φόβο  και αντι να το κοιτάξουμε κατάματα και  να το διώξουμε το κάναμε φίλο μας και πορευτήκαμε μαζί του  Κάποτε κάποιος μου είπε. Καλά η αγάπη, αλλά η αλήθεια βρίσκεται πέρα από αυτήν. Εκεί που δεν υπάρχει αγάπη ή φόβος. Εκεί που υπάρχει σιωπή και ...

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΒΕ

Καλως την ...Γεια σας πως απο εδω ε??? ειπα να ασχοληθω παλι με πραγματα που με χαλαρωνουν ,με τους φιλους μου,με ταξιδια,με εμενα ,με τα παιδια μου  Οταν συμβαινουν μεγαλα γεγονοτα στην ζωη μου συνηθως αρχιζω να κανω ονειρα ,...ονειρα??? ναι ονειρα Σκεφτομαι τα παιδια μου πως θα ειναι σε 5 χρονια πωε θα ειμαι εγω ,ονειρα θετικα και συνηθως στις μεγαλες αναμπουμπουλες της ζωης μου τρεχω ,φευγω να ηρεμησω  Ετσι πριν ενα χρονο εφυγα για ρωμη ναι και εκει εκανα το κλικ που λεω εγω και οι φιλοι μου γελανε και ομως το κλικ ειναι μεγαλειωδες.... κλικ κλικ κλικ και αλλαζεις σελιδα δεν ξεχνας αλλα δεν λησμονεις κιολας ,δεν ξε-αγαπας ,δεν μαλωνεις πλεον την καρδια σου,δεν γκρεμιζεις τα ονειρα σου.. Ετσι και τωρα σε μια ιδιαιτερη πρωσοπικη μου στιγμη φευγω..παιρνω λιγα πραγματα και φευγω μαζι με τα παιδια... Και ονειρευομαι ,αλλα αυτη την φορα τα ταξιδια του μυαλου μου ειναι πριβε με λιγους μονο φιλους που θα βρω σε αυτο το ταξιδι οχι κολλητους που θα πρεπει να μιλαω.... ...

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ

Τι δεν το πίστευες ?ούτε εγώ ,και όμως αρκεί μια δύσκολη στιγμή η μια χαρούμενη μέρα για να το διαπιστώσεις ξαφνικά ,τα τραγούδια μπορούν ....   Τα τραγούδια αγγίζουν τις ψυχές μας με τρόπο τέτοιο που νοιώθεις την αγκαλιά του άλλου , το χαδι, το κλάμα .   Νοιώθεις την ένταση ,την αγάπη ,το μίσος ,έχεις μια συντροφιά το βράδυ πριν κοιμηθείς και μια καλημέρα το πρωί με το που ξυπνας. Ξαφνικα σταματας να νοιώθεις μοναξιά σαν να περνάει κάποιος το ίδιο με εσένα ,το ίδιο συναίσθημα ,σε νοιώθει     ουρλιαζει με την χαρά σου ,κλαιει με την βαβούρα του μυαλού σου ,φωνάζει δυνατά με την οργή σου    απογοητεύεται ,πέφτει και σηκώνεται  ..   Δεν είσαι μόνος σου έχεις παρέα και έτσι ο πόνος γίνεται μικρός έχεις παρέα και στην χαρά και έτσι διπλασιάζεται γίνεται βουνό στα ματια σου που βγαζουν σπιθες ευγνωμοσυνης   Φοβήθηκες όταν ήρθε στον δρόμο σου κάποιος   τοξικός που αγάπησες πολύ ,που προσπάθησες να δεις τα καλά του να κρ...