Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

θα μας τρελλανει με την κουβερτα ..........

χαθηκα φιλεναδες μου αλλα το γρεφειο δουλευει στο φουλ με τις δηλωσεις και ειμαι εκει πρωι απογευμα τα σκ μου λειπουν τα μικρα και ειμαι μαζι τους οσο πιο πολυ μπορω
 εδω και 3 μηνες η αννα μαρια μου εχει ενα κολλημα με μια συγκεκριμενη κουβερτα
δεν κοιμαται χωρις αυτην ολη την ημερα τη ζηταει και την παιρνουμε παντου μαζι,ειναι λιγι καπως να κουβαλαμε παντου μια κουβερτα
σημερα της την πηρα να την πλυνω γιατι βρωμαει και ζεχνει  εγινε εδω ο κακος χαμος
μεχρι εμετο εκανε απο το κλαμα
αναγκαστικα και την εβγαλα απο τα απλυτα για να κοιμηθει και να ηρεμησει
τι να κανω τα εχουμε δει ολα με αυτη την κουβερτα και δεν δεχεται καμια αλλη ουτε καν παρομοια μονο αυτη
ειναι φυσιολογικο αυτο?
επισης σχεδον το ιδιο κανει με την πιπιλα δεν την βλεπω να την κοβει μα με τιποτα ουτε καν προσπαθω
αγχωνομαι και με τα δυο ρε γμτ κακως μου λενε ολοι αλλα εαν δειτε πως κανει θα με καταλαβετε
και για να δειτε εδω ειμαστε στο αγρινιο χριστουγεννα με τον πεθερο μου αγκαλια και την κουβερτα στα χερια

Σχόλια

  1. Εχω ακουσει πολλα παιδακια που εχουν κατι κ δεν το αποχωριζονται,ειναι φυσικο μην ανυσηχεις οσο για την πιπιλα ποσο χρονων ειναι?δεν νομιζω να πειραζει να το καθυστερησεις λιγο.αυτα τα 2 τα εχει γιατι ετσι νιωθει ασφαλεια,το καθε παιδι ειναι διαφορετικο να ακους το ενστικτο σου...φιλια κ καλη εβδομαδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχω ακούσει και εγώ όπως και η Ρεβέκκα πολλά παιδάκια που έχουν ένα αγαπημένο αντικείμενο και δεν το αποχωρίζονται με τίποτα... Και ένα αγοράκι που ξέρω έχει ακριβώς το ίδιο θέμα με κουβέρτα και μάλιστα της έχει δώσει και όνομα! χαχα
    Καλή εβδομάδα! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. rebekka μου δεν μπορω να μπω στο μπλογκ σου και εχω στεναχωρεθει παρα πολυ
    μοντερνα σταχτοπουτα μου και εμεις βερτα την λεμε ενω λεει κουβερτα αυτη την λεει βερτα μου.......χαχχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

θα χαρουμε να δουμε στο σχολιο σας

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Γαλουχόμαστε από τα πρώτα μας κιόλας βήματα σ’αυτόν τον κόσμο στον «φόβο της αγάπης»…! Υπό αυτήν την έννοια, τίποτα δεν μας τρομάζει περισσότερο από την πιθανότητα να αγαπηθούμε!… Αυτό όμως που, στην πραγματικότητα, χρειαζόμασταν ως βρεφη και παιδιά, και φυσικά τώρα, ως ενήλικες, είναι αυτό που δεν λάβαμε ποτέ: την αγάπη στην αυτούσια, ανόθευτη μορφή της, όχι στην κακέκτυπη και κακοποιητική της διάσταση.Φοβόμαστε να πάρουμε πράγματα και συναισθήματα μας τρομάζει η εγκατάλειψη ,ο φόβος της εγκατάλειψης ειναι μεγαλύτερος απο κάθε είδους αγάπης ,στοργής και νοιαξίματος  Δεν γεννιόμαστε φοβισμένοι. Κάπου στην πορεία μαθαίνουμε το φόβο. κάτι είδαμε στην πορεία της ζωής μας ,που μας τρόμαξε κάτι μας εξάνάγκασε να ζούμε με φόβο  και αντι να το κοιτάξουμε κατάματα και  να το διώξουμε το κάναμε φίλο μας και πορευτήκαμε μαζί του  Κάποτε κάποιος μου είπε. Καλά η αγάπη, αλλά η αλήθεια βρίσκεται πέρα από αυτήν. Εκεί που δεν υπάρχει αγάπη ή φόβος. Εκεί που υπάρχει σιωπή και ...

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΒΕ

Καλως την ...Γεια σας πως απο εδω ε??? ειπα να ασχοληθω παλι με πραγματα που με χαλαρωνουν ,με τους φιλους μου,με ταξιδια,με εμενα ,με τα παιδια μου  Οταν συμβαινουν μεγαλα γεγονοτα στην ζωη μου συνηθως αρχιζω να κανω ονειρα ,...ονειρα??? ναι ονειρα Σκεφτομαι τα παιδια μου πως θα ειναι σε 5 χρονια πωε θα ειμαι εγω ,ονειρα θετικα και συνηθως στις μεγαλες αναμπουμπουλες της ζωης μου τρεχω ,φευγω να ηρεμησω  Ετσι πριν ενα χρονο εφυγα για ρωμη ναι και εκει εκανα το κλικ που λεω εγω και οι φιλοι μου γελανε και ομως το κλικ ειναι μεγαλειωδες.... κλικ κλικ κλικ και αλλαζεις σελιδα δεν ξεχνας αλλα δεν λησμονεις κιολας ,δεν ξε-αγαπας ,δεν μαλωνεις πλεον την καρδια σου,δεν γκρεμιζεις τα ονειρα σου.. Ετσι και τωρα σε μια ιδιαιτερη πρωσοπικη μου στιγμη φευγω..παιρνω λιγα πραγματα και φευγω μαζι με τα παιδια... Και ονειρευομαι ,αλλα αυτη την φορα τα ταξιδια του μυαλου μου ειναι πριβε με λιγους μονο φιλους που θα βρω σε αυτο το ταξιδι οχι κολλητους που θα πρεπει να μιλαω.... ...

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ

Τι δεν το πίστευες ?ούτε εγώ ,και όμως αρκεί μια δύσκολη στιγμή η μια χαρούμενη μέρα για να το διαπιστώσεις ξαφνικά ,τα τραγούδια μπορούν ....   Τα τραγούδια αγγίζουν τις ψυχές μας με τρόπο τέτοιο που νοιώθεις την αγκαλιά του άλλου , το χαδι, το κλάμα .   Νοιώθεις την ένταση ,την αγάπη ,το μίσος ,έχεις μια συντροφιά το βράδυ πριν κοιμηθείς και μια καλημέρα το πρωί με το που ξυπνας. Ξαφνικα σταματας να νοιώθεις μοναξιά σαν να περνάει κάποιος το ίδιο με εσένα ,το ίδιο συναίσθημα ,σε νοιώθει     ουρλιαζει με την χαρά σου ,κλαιει με την βαβούρα του μυαλού σου ,φωνάζει δυνατά με την οργή σου    απογοητεύεται ,πέφτει και σηκώνεται  ..   Δεν είσαι μόνος σου έχεις παρέα και έτσι ο πόνος γίνεται μικρός έχεις παρέα και στην χαρά και έτσι διπλασιάζεται γίνεται βουνό στα ματια σου που βγαζουν σπιθες ευγνωμοσυνης   Φοβήθηκες όταν ήρθε στον δρόμο σου κάποιος   τοξικός που αγάπησες πολύ ,που προσπάθησες να δεις τα καλά του να κρ...