Γαλουχόμαστε από τα πρώτα μας κιόλας βήματα σ’αυτόν τον κόσμο στον «φόβο της αγάπης»…!
Υπό αυτήν την έννοια, τίποτα δεν μας τρομάζει περισσότερο από την πιθανότητα να αγαπηθούμε!…
Αυτό όμως που, στην πραγματικότητα, χρειαζόμασταν ως βρεφη και παιδιά, και φυσικά τώρα, ως ενήλικες, είναι αυτό που δεν λάβαμε ποτέ: την αγάπη στην αυτούσια, ανόθευτη μορφή της, όχι στην κακέκτυπη και κακοποιητική της διάσταση.Φοβόμαστε να πάρουμε πράγματα και συναισθήματα μας τρομάζει η εγκατάλειψη ,ο φόβος της εγκατάλειψης ειναι μεγαλύτερος απο κάθε είδους αγάπης ,στοργής και νοιαξίματος
Δεν γεννιόμαστε φοβισμένοι. Κάπου στην πορεία μαθαίνουμε το φόβο.
κάτι είδαμε στην πορεία της ζωής μας ,που μας τρόμαξε κάτι μας εξάνάγκασε να ζούμε με φόβο
και αντι να το κοιτάξουμε κατάματα και να το διώξουμε το κάναμε φίλο μας και πορευτήκαμε μαζί του
Κάποτε κάποιος μου είπε. Καλά η αγάπη, αλλά η αλήθεια βρίσκεται πέρα από αυτήν. Εκεί που δεν υπάρχει αγάπη ή φόβος. Εκεί που υπάρχει σιωπή και ηρεμία. Σωστό αυτό. Αλλά φτάστε πρώτα την αγάπη και περάστε μέσα από αυτήν σε κάθε κύτταρο της ύπαρξής σας προς εσάς, τους άλλους ανθρώπους, την φύση, την ίδια σας την ύπαρξη και μετά υπερβείτε την. Ας ζήσουμε την αγάπη πρώτα λοιπόν. Ας αγαπηθούμε και ας αγαπήσουμε, ας δεχτούμε την αγάπη χωρίς φόβο
Πως θα αφήσουμε ομως τους ευατούς μας και τις ψυχές μας να αγαπήσουν ?πως θα γαλουχηθούμε εκ νέου να μην φοβάται η καρδια μας ?
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρουμε να δουμε στο σχολιο σας